تحلیل تغییرات زمانی مکانی اراضی پردانان پیرانشهر با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین

امروزه گسترش جوامع انسانی و تسلط بیشتر بر محیط زیست، سبب شده تا تغییرات محیطی سریع‌تر و گسترده‌تر از قبل به وقوع بپیوندند. این مسئله وسعت عرصه‌های  طبیعی را کاهش و پراکندگی و انقطاع آن را افزایش می‌دهد. هدف از این پژوهش ارزیابی تغییرات زمانی و توزیع مکانی اراضی پردانان پیرانشهر به کمک سنجش از دور و با استفاده از سنجه‌های سیمای سرزمین در یک بازه زمانی ده ساله است که برای برنامه‌ریزی‌های فعلی و آتی استفاده از سرزمین به‌منظور توسعه پایدار حائز اهمیت می‌باشد. برای تهیه نقشه کاربری اراضی از تصاویر ماهواره‌ای لندست استفاده شد. به‌منظور بررسی تغییرات کاربری اراضی در این بازه زمانی از سنجه‌های تعداد لکّه، تراکم لکّه، درصد پوشش، بزرگ‌ترین لکّه در سطح کلاس و از سنجه‌های تعداد لکّه‌ها، تراکم لکّه، تنوع شانون و پیوستگی در سطح سیمای سرزمین در نرم‌افزار فراگستتس استفاده شد. نتایج پژوهش با استفاده از سنجه‌ها در دو سطح بیانگر آن است که به‌طور کلی، سیمای سرزمین تکه‌تکه‌تر، از نظر شکلی پیچیده‌تر، نامنظم‌تر و از نظر مقدار یکپارچگی عناصر ساختاری، ناپیوسته‌تر (از 39/01 به 33/06 درصد) و از نظر نوع کاربری پوشش موجود در واحد سطح متنوع‌تر (از 1/04 به 1/15) شده است.