مقایسه روش‌های اصلاح کوبیدگی خاک در مسیرهای چوبکشی

مسیرهای چوبکشی در این پژوهش مسیرهایی است که دوره بهره برداری در آنها پایان یافته است. از این رو، این مسیرها پس از استفاده باید بتوانند آب را در خود نفوذ دهند تا از فرسایش خاک و بر هم خوردن چرخۀ هیدرولوژی جلوگیری به عمل آید. به منظور اصلاح کوبیدگی خاک در مسیرهای چوبکشی مذکور در جنگل های دارابکلا، چهار تیمار اصلاح کوبیدگی شامل مالچ پاشی با مازاد مقطوعات، ایجاد بانکت های مورب و قائم بر مسیر و تیمار مختلط (مالچ پاشی با مازاد مقطوعات در مجاورت بانکت قائم) و دو تیمار شاهد شامل داخل توده و داخل مسیر قبل از اصلاح مورد بررسی قرار گرفت. در کل 61 نمونه خاک، قبل و بعد از انجام عملیات اصلاح کوبیدگی از عمق صفر تا 10 سانتی متری برداشته شد و برای اندازه گیری وزن مخصوص ظاهری به آزمایشگاه منتقل شد. نتایج نشان داد که تنها تیمار مختلط (بانکت قائم و مازاد مقطوعات) سبب شد تا کوبیدگی خاک مسیر چوبکشی به طور معنی داری کاهش پیدا کند، اما هنوز با گذشت 18 ماه از انجام این تیمار، مقدار وزن مخصوص ظاهری خاک با مقدار منطقه شاهد (1/06 گرم در سانتی متر مکعب) تفاوت معنی دار داشت. روند کاهش کوبیدگی در داخل رد چرخ‌ها سریع تر از محور میانی بود.