بررسی تاثیر کاربرد نانوکودهای عناصر غذایی کم‌مصرف در تغذیه گیاهان

افزایش روزافزاون جمعیت انسانی و نیاز به غذای بیش‌تر از یک سو و کاهش وسعت خاک های قابل‌کشت و حاصلخیزی آنها از سوی دیگر بشر را به کاربرد کودهای شیمیایی بیش‌تر سوق داده است. فراهمی عناصر غذایی کم‌ مصرف در برخی خاک های آهکی دنیا با ph قلیایی، مقدار ماده آلی کم (شرایط بیش‌تر خاک های ایران) و یا درشت بافت، کم است. محققان تلاش می کنند تا با استفاده از فناوری های نوین موجب افزایش کارایی مصرف عناصر غذایی کم‌مصرف و کاهش مقدار مصرف کودهای آنها برای کاهش هزینه ها و کاهش آلودگی محیط زیست شوند. در این راستا نانوفناوری توانسته با تغییر ویژگی های کودها، محققان را برای رسیدن به کودهایی با کارایی مصرف بیش‌تر و در نتیجه کاهش مقدار مصرف آنها و کاهش خطرات زیست محیطی، امیدوار کند. نانومواد شامل موادی است که حداقل در یک بعد اندازه ای کوچک تر 100 نانومتر داشته باشند. نانومواد مختلفی به‌عنوان کود برای گیاهان مورد استفاده قرار گرفته اند که بیش‌تر آنها در گلخانه و در بسترهای کشت مصنوعی بوده است. اثرات مثبت نانوکودهای آهن، روی، منگنز، مس و مولیبدن بر شاخص های رشد گیاهان گندم، کلزا، سورگوم، انواع لوبیا، خیار، گوجه فرنگی، بادام زمینی، برخی گیاهان دارویی و غیره گزارش شده است. با این حال، عدم تاثیر و یا اثرات منفی نانوکودها نیز در گزارش‌ها کم نبوده و نباید نادیده گرفته شود. همچنین عواقب ورود حجم عظیمی از این مواد به محیط زیست از طریق کوددهی مبهم بوده و نتیجه ورود آنها به زنجیره غذایی مورد بحث است. بنابراین، به‌نظر می رسد دستیابی به یک کود مطلوب نیازمند انجام تحقیقات بیش‌تری می‌باشد.