مدیریت تلفیقی مصرف کودهای شیمیایی و زیستی در کاهش غلظت نیترات در اسفناج

استفاده از برخی کودهای زیستی نیتروژنی، علاوه بر تثبیت نیتروژن و تولید هورمون های محرک رشد توسط ریزجانداران موجود در این کودها که منجر به افزایش رشد و عملکرد محصولات زراعی می شود با تعدیلمصرف کودهای شیمیایی نیتروژنه، مسایل و مشکلات محیطی را نیزکاهش می دهد. کود های زیستی، حاوی مجموعه ای از فعال‌ترین سویه‌های باکتری‌های تثبیت کننده‌ی نیتروژن از جنس ازتوباکتر وآزوسپیریلوماست. به منظور بررسی اثر کودهاینیتروژنه و کود زیستی و نیز اثر توام آن ها بر عملکرد و تجمع نیترات در اسفناج، این آزمایش در پاییز 1391 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایش به این قرار بودند: 1 کود زیستی به صورت بذرمال 2 کود زیستی در آب آبیاری 3کود زیستیبه شکل بذرمال+  کود زیستی در آب آبیاری 4کود زیستی بذرمال+ 46 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 100 کیلوگرم اوره در هکتار) 5کود زیستی بذرمال+92 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 200 کیلوگرم اوره در هکتار) 6مصرف 92 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (معادل 200 کیلوگرم اوره در هکتار) 7–مصرف 276 کیلوگرم نیتروژن در هکتار (برابر عرف زارع و معادل 600 کیلوگرم اوره در هکتار) و8 شاهد (عدم مصرف کود زیستی و کود نیتروژنه). نتایج نشان داد بین تیمارها از لحاظ عملکرد ماده تر و خشک اندام هوایی و ریشه و نیز غلظت نیترات اندام هوایی اختلاف معنی داری در سطح 5% آزمون دانکن وجود داشت. بالاترین مقادیر ویژگی های فوق در تیمار عرف زارع و پایین ترین آن در تیمار شاهد به دست آمد. مصرف توامان کود زیستی و اوره باعث افزایش معنی دار عملکرد تر تیمارها نسبت به شاهد و یا مصرف تنهای کود زیستی شد. با افزایش مصرف اوره، عملکرد ماده تر و خشک اندام هوایی و غلظت نیترات اندام هوایی افزایش یافت، این در حالی است که تیمارهای کود زیستیِتنها، نتوانست عملکرد ماده تر و خشک اسفناج را به اندازه تیمارهای کود اوره افزایش دهد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر، اگرچه به علت کوپذیری بالای اسفناج، بالاترین عملکرد تر و خشک اسفناج در تیمار عرف زارع بود ولی پیشنهاد می شود با توجه به اثرهای زیان بار احتمالی مصرف این میزان اوره، طی آزمایش هایی، اثر مقادیر پایین تر کود اوره و نسبت های دیگری از کود زیستی نیتروژنی مورد بررسی قرار گیرد.