تجزیه و تحلیل زمین‏نما با استفاده از تخمین‏گر کریجینگ(مطالعه‏ ی موردی: هرمزآباد رفسنجان، استان کرمان)

زمین نماها یکی از عوارض طبیعی سطح زمین هستند و به‌عنوان یک ویژگی خاص مورفولوژیکی در سطح زمین محسوب می‌شود که از مقیاس های بزرگ (مثل دشت ها و کوه ها) تا مقیاس‏های کوچک تر (مثل تپه‏های کوچک) را شامل می‏شود. یکی از کاربردهای زمین آمار تعیین مرز واحدهای فیزیوگرافی بوده که در این پژوهش با استفاده از تخمین‌گر کریجینگ معمولی منطقه‌ی هرمزآباد رفسنجان مورد مطالعه قرارگرفته است. به همین منظور، موقعیت 77 نقطه‌ی مشاهداتی در قالب یک الگوی نمونه‌برداری شبکه ‌ای منظم با فاصله ی 500 متر مشخص و از عمق های صفر تا 40، 40 تا 80 و 80 تا 120 سانتی متری خاک، نمونه‏برداری انجام شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مشابه با دیگر مطالعات و بر اساس شاخص درصد کارایی مدل، کریجینگ معمولی به‏عنوان تخمین‏گری مناسب در پهنه بندی ویژگی‌ها در منطقه‏ی مورد مطالعه بوده است. بر اساس نتایج حاصل از مطالعه زمین آماری، فاصله‏ی نمونه‏برداری 1800 متر به عنوان معیاری برای مطالعات آینده در این منطقه بدست آمد. همچنین مقایسه ی نقشه‌های کریجینگ و توپوگرافی منطقه، حاکی از آن بود که تخمین‏گر کریجینگ، وجود واحدهای فیزیوگرافی در زمین‏نمای منطقه‌ی مطالعاتی را بهتر نشان می‌دهد. به ‏‏عبارت دیگر، به واسطه ی وجود روند بلند دامنه در فواصل بیش تر از حدود 1800 متری در تغییر نمای خصوصیات خاکی بررسی شده کریجینگ مرز موجود میان واحدهای فیزیوگرافی را با دقت بالاتری نسبت به ‏نقشه‏های توپوگرافی جدا می نماید. از این رو، پیشنهاد می‏شود در مطالعات خاکشناسی تفصیلی دقیق و تفصیلی که به نقشه‏ها و اطلاعات دقیق‏تری نیاز می‌باشد از زمین‌آمار استفاده شود.

Landscape Investigations Using the Kriging Estimator (A Case Study of Hormozabad in Rafsanjan, Kerman Province)

As natural land features, landscapes ranging in size from large plains and mountains to small hills are regarded as morphological formations characteristic of the earth’s surface. The objective of the present study was to determine the physiographic unit boundaries in Hormozabad, Rafsanjan, using the ordinary kriging estimator. For this purpose, 77 observation points at distances of 500 m from each other were selected over a regular sampling grid and soil samples were collected from depths of 0–40, 40–80, and 80–120 cm at the specified locations. Similar to the findings reported elsewhere and based on model efficiency estimates, the results obtained showed that ordinary kriging served as a good estimator in zoning the properties of the study area. Additionally, geostatistical results indicated that a sampling distance of 1800 m could be used as a criterion for future surveys in areas similar to the present study one. Comparison of the kriging and topographic maps of the area demonstrated that the kriging estimator used was superior to topographic maps in representing physiographic units. This was evidenced by the more accurate unit boundaries detected by the estimator despite the high variations in soil properties depicted in the respective variograms for intervals above 1800 meters. It is, therefore, recommended that modern techniques such as geostatistics should be employed for detailed soil studies as required for preparing more adequately detained maps with precise data.