موانع تحقق مدیریت مشارکتی آبیاری در ایران از دیدگاه مدیران اجرایی و کارشناسان

در این مقاله، موانع مدیریت مشارکتی منابع آب کشاورزی از دیدگاه مدیران اجرایی و کارشناسان سه اجتماع(شرکت سهامی آب منطقه ای گیلان، سازمان جهاد کشاورزی گیلان و دانشگاه گیلان و دانشگاه خوارزمی) با بهره گیری از روش کیو مورد بررسی قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش نشان می دهد که سه دیدگاه کلی در زمینه موانع تحقق مدیریت مشارکتی منابع آب کشاورزی وجود دارد که به سه دسته نهادیساختاری؛ فنیسخت افزاری؛ و فرهنگی رم افزاری قابل تقسیم است.  بر این اساس، برای رفع این موانع، راهکارهایی همچون بازنگری و اصلاح ساختار حاکمتی وزارت نیرو در راستای مدیریت مشارکتی آبیاری؛ شفاف سازی قوانین موضوعه منابع آب و جایگاه تشکل های آبیاری؛ تامین مالی بهبود و بازسازی تاسیسات آبیاری و زهکشی از طریق مشارکت بخش دولتی-خصوصی؛ هدایت بودجه های دولتی در مسیر تحریک سرمایه گذاری های محلی؛ اطلاع رسانی و آموزش کشاورزان در زمینه سیاستها و اهداف دولت، بحران جهانی و ملی آب، ضرورت و الزامات انتقال مدیریت آبیاری به بهره برداران، اصول و اهداف تشکل ها و انجمن های آبیاری پیشنهاد شده است.

Barriers against the participatory management of irrigation water resources as viewed by executive managers and experts

Employing the Qmethodology, this article addresses the barriers hindering the realization of the participatory management of irrigation water resources as viewed by the executive managers and experts at Gilan Regional Water Authority, Agricultural Jihad Organization, and Gilan University. The research findings indicate that the viewpoints regarding the barriers may be classified into the three institutionalstructural, technicalhardware, and culturalsoftware categories. Accordingly, the following provisions and measures may be proposed to overcome these barriers: 1) Revision and modification of the governance system at the Ministry of Energy to allow for participatory management of irrigation systems; 2) disambiguation of the laws pertinent to water resources in favor of more transparent ones and spelling out the status of the bodies in charge of irrigation; 3) using publicprivate partnerships to finance schemes designed and implemented to improve and rehabilitate irrigation and drainage facilities; 4) mobilizing public funds toward projects that encourage and attract matching local private investments; and finally, 5) educating farmers and raising awareness among them on government policies and objectives in the field of water, water crises at the global and national levels, the need for transferring irrigation management to users and stakeholders and the principles and objectives behind irrigation associations and bodies.