روند شکل‌گیری کانون‌های عشایری و سنجش میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان، مطالعه تطبیقی ناحیه کوهرنگ (چهارمحال و بختیاری)

زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺸﺎﯾﺮی  و شیوه کوچ‌نشینی به عنوان اولین نظام اجتماعی جامعه بشری ﺑﻪ ﻣﺮاﺗﺐ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دو ﻧﻈﺎم روﺳﺘﺎﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺷﻬﺮﻧﺸﯿﻨﯽ ﺑﺎ دﺷﻮاری ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻫﻤﺮاه  است. بنابراین از ﺳﻮی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰان و  ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﻣﺮﺑﻮطه، راﻫﺒﺮدﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﯽ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ارﺗﻘﺎی ﮐﯿﻔﯿﺖ اﯾﻦ ﺷﯿﻮه از زﻧﺪﮔﯽ اراﺋﻪ شده که یکی از مهم ترین این راهبردها، اﺳﮑﺎن ﻋﺸﺎﯾﺮ است. در راستای این راهبرد، کانون‌های عشایری (هدایتی و حمایتی) متعددی با روندهای متفاوتی جهت اسکان عشایر داوطلب در سراسر نقاط عشایری ایجاد شده است. باتوجه به روند شکل‌گیری کانون‌های عشایری، میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان از این کانون‌ها متفاوت است. از این رو هدف از پژوهش حاضر مطالعه تطبیقی روند شکل‌گیری کانون‌های عشایری و سنجش میزان استقبال و رضایتمندی کوچندگان ناحیه کوهرنگ (چهارمحال و بختیاری) است. روش‌شناسی تحقیق، توصیفی- تحلیلی و روش گردآوری اطلاعات، کتابخانه‌ای و میدانی با رویکرد پیمایشی است و جامعه آماری تحقیق شامل خانوارهای اسکان‌یافته عشایری در کانون‌های اسکان عشایر ناحیه کوهرنگ است. نتایج نشان می‌دهد که میزان مشارکت کوچندگان در اجرای طرح اسکان عشایر، در کانون‌های حمایتی بیشتر از کانون‌های هدایتی بوده و در بحث رضایتمندی نیز با توجه به نتایج آزمون تی-تک نمونه ای، میزان رضایتمندی و استقبال کوچندگان از کانون‌های حمایتی(3.95) بیشتر از کانون‌های هدایتی(3.26) ارزیابی شده است.

the formation process of nomadic centers and measuring the acceptance and satisfaction of nomads comparative study of kohrang district (chaharmahal and bakhtiari)

the nomadic lifestyle as the first social system of human society is accompanied by more difficulties than the rural and urban systems. various strategies have been proposed by related planners and specialists in order to improve the quality of this way of life. one of the most important strategies is settlement of nomads. for this purpose, numerous nomadic centers (guidance and supportive) with different processes have been established for the settlement of volunteer nomads. according to the formation process of nomadic centers, the degree of acceptance and satisfaction of nomads from these centers is different. the purpose of the current research is to compare the formation process of nomadic centers and measure the acceptance and satisfaction of nomads in kohrang area (chaharmahal and bakhtiari). this research is descriptive-analytical and the data collection method is documentary and field with a survey approach. the statistical population of the research includes settled nomadic households in the nomadic settlement centers of kohrang district. the results show that the participation of the nomads in the implementation of the nomad settlement plan was more in the supportive centers than in the guidance centers. in terms of satisfaction, according to the results of one-sample t test, the level of satisfaction and acceptance of the nomads from the supportive centers (3.95) has been evaluated more than the guidance centers (3.26).