تحلیلی بر کیفیت زندگی در محلات شهری (مورد مطالعه: مسکن مهر شاهین‌شهر)

تهیه مسکن یکی از دغدغه‌های اصلی دولت‌ها در همه کشورهای جهان است. در ایران نیز بعد از آن که رشد جمعیت شدت گرفت، سیاست‌های مختلف برای تامین مسکن به اجرا درآمد. یکی از این سیاست‌ها که در نیمه دوم دهۀ 1380 خورشیدی اجرایی شد، طرح جامع مسکن مهر بود. هدف از اجرای این طرح تامین سریع، ارزان و باکیفیت مسکن انبوه برای گروه‌های کم‌درآمد بود. بررسی میزان موفقیت یکی از پروژه‌های بزرگ این طرح، در قالب بررسی کیفیت زندگی در محلۀ‌ مسکن مهر شاهین‌شهر، موضوع و هدف این مقاله است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع توصیفیتحلیلی است. اطلاعات موجود در این مقاله با دو روش کتابخانه‌ای (برای تدوین مبانی نظری) و میدانی (برای بررسی کیفیت زندگی محله) به‌دست‌آمده است. جامعه آماری پژوهش، ساکنان محله مسکن مهر شاهین‌شهر باقابلیت جمعیت‌پذیری 6400 خانوار است. حجم نمونه موردمطالعه از روش کوکران و برابر با 400 سرپرست خانوار برآورد شده است. برای تحلیل 40 شاخص مورد بررسی از روش‌های آمار توصیفی، تحلیل عاملی و آزمون کای اسکوئر استفاده‌ شده است. نتایج حاصل نشان می‌دهد تنها پنج  شاخص شامل: دسترسی به حمل‌ونقل عمومی، دسترسی به تسهیلات آب و برق و گاز، دسترسی به امکانات گرمایشی و سرمایشی درون مجتمع، مدیریت مجتمع و دسترسی به پارکینگ، دارای میانگین رضایتمندی بالاتر از حد متوسط (عدد 3) بوده و میانگین رضایتمندی دیگر شاخص‌های موردبررسی (5/87 درصد شاخص‌‌ها)، کمتر از عدد 3 بوده که این امر حاکی از نارضایتی شدید ساکنان محله مسکن مهر شاهین‌شهر از کیفیت زندگی در این محله است.

Life quality analysis in urban neighborhoods (Case study: Shahinshahr Mehr Housing)

Housing is one of the main concerns of governments in countries all over the world. In Iran, after the increasing pace of population growth, various policies were implemented to provide housing. One of the policies implemented in the second half of the 2000s was the Mehr Comprehensive Housing Plan. The purpose of Mehr project was to provide lowincome groups with fast, cheap and highquality housing. The purpose of the present study is to evaluate the quality of life in order to measure the success rate of one of the major projects in Mehr housing neighborhood of Shahinshahr. The present study is applied in terms of purpose and descriptiveanalytical in terms of nature. The data were obtained in two ways: library (to formulate theoretical foundations) and field (to study the quality of life in the neighborhood). The statistical population of the study is the residents of Mehr Shahinshahr housing neighborhood with a population of 6400 households. The sample size, estimated by Cochran’s method, is equivalent to 400 heads of households. Descriptive statistics, factor analysis and Chisquare test were used to analyze the 40 indicators. The results showed that the average of five indicators was higher than the average of satisfaction. These indicators include: 1 Access to public transportation, 2 Access to water, electricity and gas facilities, 3 Access to heating and cooling facilities inside the complex, 4 Management of the complex and 5 Access to parking. The average satisfaction of other studied indicators (87.5% of the indicators) was less than 3, which indicates the strong dissatisfaction of the residents of Mehr Shahinshahr housing neighborhood with the quality of life in this neighborhood.