زیبایی‌شناسی منظر فرهنگی شهر در مختصات جغرافیا و قومیت (نمونه موردی: قوم بلوچ)

هدف از این پژوهش ارائه الگویی به منظور حفظ ابعاد فرهنگی و هویتی شهرهای قومیتی در فرایند توسعه است. الگویی که بر اساس آن بتوان به استخراج معیار و مولفه هایی هویتی جهت زیبایی شناسی منظر دست یافت. چنانچه زیبایی شناسی منتج از نشان فرهنگی در زیبایی شناسی توسعه منظر شهر اعمال شود، ابعاد فرهنگی و قومیتی شهر حفظ شده و به این ترتیب هر شهر به نمونه ای بی نظیر و با جاذبه های منحصر به فرد تبدیل خواهد شد. منظر می تواند غنی ترین سند تاریخی هر شهر باشد و ساختار فرهنگی آن را نمایش دهد. بخش عظیمی از نشانه های شهری کارکرد فرهنگی دارند. نشان فرهنگی قومی از زیر مجموعه های نشانه شناسی شهری است که می تواند داستان فرهنگی یک قومیت را در یک شهر به مخاطبان عرضه کند. عدم مدیریت و برنامه ریزی کدهای فرهنگی شهرها در غالب نشان سازیهای فرهنگی متاثر از جغرافیا و قومیت، سبب گسیختگی پیام های فرهنگی منظرین شده است. چگونگی حفظ هویت فرهنگی مناظر شهری با توجه به خصوصیات قومیتی، پرسش اصلی این تحقیق را در بر می گیرد که آیا می توان از طریق زیبایی شناسی نشان فرهنگی، هویت و منظر فرهنگی شهرها را حفظ کرد. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی استنتاجی است که نشان فرهنگی در نمونه موردی شهر بلوچ نشین را بررسی می کند. براساس مطالعه اسنادی (کتابخانه ای) و مشاهده، مفاهیم و ارجاعات مورد نیاز این تحقیق گردآوری شده است و با استفاده از روش استنتاج میزان صحت فرضیه مطرح شده مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه موردی تطبیق زیبایی شناسی نشان فرهنگی شهرهایی متاثر از قومیت بلوچ با منظر فرهنگی آن ها مورد توجه قرار گرفت و تلاش برای حفظ هویت فرهنگی شهرهای منطقه بلوچستان به دلیل هویت قومی غنی رایج در آن ها، طی روند توسعه شهرنشینی دلیل این انتخاب بوده است. یافته های پژوهش نشان داد که مولفه های زیبایی شناسی بصری نهفته در صنایع دستی قوم بلوچ در قالب رنگ های گرم از طیف نارنجی و قرمز شنگرف، فرم های هندسی با گوشه های تیز و بیشتر فرم مثلث، بافت متراکم و پرکار، انتزاع کامل و دوری از فیگوراتیسم تجلی یافته است که می توان این مولفه ها را به لحاظ رنگ، فرم، بافت و همچنین میزان انتزاع یا رئال در عناصر بصری معماری و شهرسازی شهرهای اقوام بلوچ ایران جستجو کرد.

The Aesthetics of the Cultural Icon in the Baluch Views

The present study is aimed to provide a model based on which one can maintain the cultural dimension and identity during urban development. A model based on which, one can derive the criteria and identity components for landscape aesthetics. If the aesthetics resulting from the cultural symbol in the aesthetics of the city’s landscape development is applied, the city’s cultural and ethnic dimensions are preserved, thus making each city a unique example with unique attractions. The landscape can be the richest historical document of every city showing its cultural structure. A large part of urban symbols has cultural function. The ethnic cultural symbol is a subset of urban semiotics that can provide the cultural story of an ethnicity in a city to the audience. The lack of management and planning of cultural codes of cities in the form of cultural markings influenced by geography and ethnicity have led to the breakdown of the cultural messages of the landscapes. How to preserve the cultural identity of urban landscapes with regard to ethnic characteristics is the main question of this research that. In other words, can the identity and cultural landscape of the cities be maintained through cultural aesthetics of the symbol? The methodology of this research is qualitative that examines the cultural symbol in the case of Baluchresident city. Based on a documentary and observation method, required concepts and references were collected and the validity of the proposed hypothesis was examined using the method of inference. For the case study of the adaptation of aesthetics of the cultural symbol, the cities affected by the Baluch ethnicity with their cultural landscape were taken into consideration. The main reason for this choice was: making an effort to preserve the cultural identity of cities in Baluchestan region due to their rich and prevalent ethnic identity during their urbanization development. The findings of the present study showed that the visual aesthetics components hidden in the Baluch folk handicrafts are manifested in the form of warm colors; from the wonderful orange to the red spectrum, geometric forms with sharp edges and mostly triangular forms, dense and prolific texture, complete abstraction and evasion from figuratism. Such components can be sought in terms of color, form, texture, as well as the amount of abstraction or realism in the visual elements of the architecture and urbanization of the Baluchistan cities in Iran