نقش کالبد مجتمع‌های مسکونی در حیات‌پذیری اجتماعی (مطالعه موردی: مجتمع مسکونی امام (ره)، چمران و آسمان تبریز)

از آنجایی‌که رفتار انسان تحت تاثیر محیط زندگی‌اش شکل می‌گیرد، افراد در صورت شناخت ناکافی و راه‌کارهای نامناسب در راستای تامین مسکن با مشکلات پیچیده‌ای روبرو می‌شوند که یکی از این مشکلات کاهش تعاملات اجتماعی در مجموعه‌های مسکونی است. عوامل اجتماعی یکی از مولفه‌های تاثیرگذار بر حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی می‌باشد. سوال این پژوهش عبارت است از اینکه کالبد معماری چگونه در تحقق حیات پذیری اجتماعی مجتمع‌های مسکونی موثر است. برای پاسخ به این سوال سه مجتمع مسکونی آسمان تبریز، شهید چمران و مجتمع امام (ره) به‌عنوان نمونه‌های موردی انتخاب ‌شده‌اند. نوع تحقیق حاضر کمیکیفی می‌باشد و با روش توصیفیتحلیلی انجام‌شده است. شیوه گردآوری اطلاعات به روش کتابخانه‌ای میدانی (مشاهده، مصاحبه و پرسشنامه) وحجم جامعه آماری پرسشنامه 300 نفر برآورد شده که برای محاسبه حجم نمونه از فرمول کوکران و اطلاعات با نرم‌افزار spss نسخه 20 تحلیل‌شده است. در این پژوهش به بررسی و تحلیل مولفه‌ها و چگونگی رابطه آن‌ها با یکدیگر و تاثیر آن بر حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاکی از این است که مولفه‌های سرمایه اجتماعی و امنیت در حیات پذیری مجتمع‌های مسکونی تاثیر دارند؛ و درنهایت کالبد معماری مجتمع‌های مسکونی در حیات پذیری اجتماعی موثر است.