تحقق‌پذیری شاخص‏های حکمروایی خوب در نواحی روستایی شهرستان لنجان

حکمروایی مفهوم جدیدی است که جایگزین مفهوم حکومت شده است. مفهوم حکمروایی مبتنی بر همیاری حکومت و جامعه مدنی است. این مفهوم بر این اصل بنیادی استوار است که حکومت‏ها به‏جای آنکه به‏تنهایی مسئولیت کامل اداره جامعه را بر عهده گیرند شهروندان، بخش خصوصی و نهادهای مردمی عوامل مسئولِ اداره جامعه هستند. در دهه‏های اخیر این رویکرد در نواحی روستایی نیز رواج یافت و مدیریت نوین با محوریت دهیاری و شورای اسلامی را می‏توان یکی از نمودهای آن دانست. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی به بررسی تحقق ‏پذیری شاخص‏های حکمروایی خوب در نواحی روستایی شهرستان لنجان پرداخته است. نوع پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ گردآوری اطلاعات کتابخانه‏ای میدانی است. جامعه آماری شامل تمامی روستاییان بوده و حجم نمونه به روش خوشه‏ای و تصادفی تعیین شده است. بر این اساس دیدگاه‏ها و تجربیات جهانی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت و هشت شاخص مهم حکمروایی خوب در روستاهای نمونه، با تکمیل تعداد 250 پرسشنامه از سرپرستان خانوار، مورد آزمون قرارگرفته است. نتایج حاصل از آزمون t نشان داد که شاخص‏های حکمروایی خوب در مجموع با توجه به میانگین 3.24، کمتر از حدمطلوب محقق شده است. به صورت موردی نیز شاخص عدالت و برابری از میانگین مطلوب پژوهشگر (3.5) بالاتر و سایر شاخص‏ها پایین‏تر از حد مطلوب بوده است. نتایج آزمون کروسکال والیس جهت مقایسه رتبه روستاها نیز نشان می‏دهد بین روستاها به لحاظ تحقق حکمروایی خوب تفاوت معنی‏داری وجود دارد و نتایج تحلیل واریانس نیز نشان داد شاخص‏های حکمروایی خوب در بین روستاهای مورد مطالعه تفاوت معنا‏داری دارند.