سلامت محکومان در رویکرد هم‌گرایی دین و سلامت

سابقه و هدف: دین اسلام دین رافت و مهربانی است و قرآن کریم که منبع آموزه‌های دینی است از حقوق اساسی انسان‌ها به‌شدت حمایت می‌کند؛ و درعین‌حال آموزه‌های قرآنی و روایت‌های اسلامی در جهت سیر تکامل و تعالی انسان، حفظ حیات و رعایت سلامت را امری محترم شمرده است. ازاین‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی رویکرد آموزه‌های دینی در تضمین سلامت محکومان بوده است.روش کار: روش اجرای این پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع مطالعات کتابخانه‌ای است که با مراجعه به آیات قرآن و روایت‌های اسلامی و جست‌وجو در منابع اسلامی و مقاله‌های موجود در پایگاه‌های استنادی مانند آی.اس.سی، مگیران، اس.آی.دی، نورمگز و گوگل اسکولار داده‌های اولیۀ مرتبط با سوال تحقیق، جمع‌آوری و سپس این داده‌ها، با توجه به هدف پژوهش تجزیه‌ و ‌تحلیل شد. مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاکی از این است که در اجرای حدود الهی در عین اثربخشی بر رعایت کرامت ذاتی انسان‌ها، سلامت محکومان با سازوکارهایی در رویکرد آموزه‌های دینی برگرفته از قرآن کریم و روایت‌های منقول از معصومان (ع) پیش‌بینی شده است که ازجمله می‌توان به اجرانکردن حد بر محکوم در گرما و سرما، اجرانکردن حد بر محکوم بیمار و زن باردار، امکان اجرای حد جلد به‌‌صورت ضغث بر محکوم بیمار و اجرانکردن حد جلد بر صورت و عورتین محکوم اشاره نمود.نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش بیانگر این است که آموزه‌های دینی در جهت تضمین سلامت به‌ویژه در‌ اجرای حدود الهی به سلامت محکومان توجه نموده است؛ ازاین‌رو، وجود بیماری و شرایط خاص محکوم در قبل یا بعد از محکومیت به‌منظور تضمین سلامت محکومان موجب اعمال سیاست‌ جنایی افتراقی برای محکومان بیمار می‌گردد؛ همان‌طور که در بسیاری از موارد ابتلای محکوم به بیماری جسمی و روحی با حصول شرایطی موجب ساقط‌شدن مجازات و در برخی موارد موجب تاخیر در اجرای حکم تا زمان بهبودی دانسته شده است؛ بنابراین، هم‌گرایی دین و سلامت راهبردی تلفیقی در تضمین سلامت محکومان به شمار می‌رود.