بررسی ارتباط فریضۀ نماز با میزان افسردگی و نوع سبک‌های هویتی دانشجویان

سابقه و هدف: با توجه به فراوانی عوامل استرس‌زا در دانشجویان علوم پزشکی و آثار مخرب افسردگی و تشکیل‌نشدن هویت بر زندگی شخصی و کاری آنان و با توجه به تاثیرات عمیق و شگرف اعمال مذهبی و در صدر این اعمال نماز در سلامت روان قشر دانشجو و لحاظ موارد ضد و نقیض در این زمینه، پژوهشگران بر آن شدند تا این مطالعه را با هدف تعیین ارتباط فریضۀ نماز با میزان افسردگی و نوع سبک‌های هویتی دانشجویان مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر طراحی و اجرا نمایند.روش کار: در این مطالعۀ توصیفی‌همبستگی از نوع مقطعی، تعداد 129 نفر از دانشجویان مجتمع آموزش عالی سلامت کاشمر که معیارهای ورود به مطالعه را داشتند به‌صورت آمارگیری تمام‌شماری در سال 1397 وارد مطالعه شدند. روش جمع‌آوری داده‌ها به این‌صورت بود که پس از توضیح اهداف پژوهش، شرکت‌کنندگان پرسش‌نامه‌های جمعیت‌شناختی، افسردگی دانشجویان(usdi)  و سبک‌های هویتی (isi6g) را تکمیل کردند. داده‌ها پس از جمع‌آوری با آزمون‌های آماری توصیفی و ضریب همبستگی تجزیه ‌و تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: طبق نتایج نمرۀ میانگین افسردگی آزمودنی‌ها 26.99±63.18 و بالاترین نمرۀ سبک‌های هویتی مربوط به گویۀ اطلاعاتی و هنجاری به‌ترتیب با نمرۀ 6.09±40.55 و 5.24±33.22 بود. بین متغیّر اقامۀ نماز، التزام به اقامۀ نماز و شرکت در نماز جماعت با میزان افسردگی و سبک‌ هویت هنجاری دانشجویان ارتباط معنی‌داری وجود داشت. دانشجویانی که به اقامۀ فریضۀ نماز اهتمام می‌ورزیدند سطح افسردگی کمتر و سطح هویت بالا و همچنین دانشجویانی که در نماز جماعت به‌صورت همیشگی شرکت می‌کردند پایین‌ترین سطح افسردگی و بالاترین سطح گویه‌های اطلاعاتی، هنجاری، اجتنابی و تعهد را داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های مطالعۀ حاضر مبنی بر ارتباط فریضۀ نماز با افسردگی و سبک‌های هویتی دانشجویان، می‌توان با سیاست‌گذاری موثر در فرهنگ‌سازی صحیح اقامۀ نماز در دانشگاه‌ها، موجبات ارتقای سطح هویتی و کاهش سطح افسردگی دانشجویان را مهیا ساخت.