بررسی ارتباط گرایش مسئولان به اشرافی گری با ادراک عدالت اجتماعی و دین‌گریزی دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی

سابقه و هدف: تحقق عدالت یکی از ارکان اصلی شکل‌گیری نهضت اسلامی، قیام مردمی و پیروزی انقلاب اسلامی بر نظام شاهنشاهی است. انقلاب اسلامی ایران که انقلاب مستضعفان است، مسئولانی را در راس امور می‌طلبد که از جنس مستضعفان باشند و صرفاً دغدغۀ خدمت (و نه شوق کسب قدرت) آنان را به قبول مسئولیت وادار نماید. بااین‌حال، گرایش مسئولان به اشرافی‌گری پدیده‌ای منفی است که تبعات منفی بسیاری را در جامعه به همراه خواهد داشت. ازاین‌رو؛ به‌دلیل اهمیت موضوع، پژوهش حاضر بر آن بود تا گرایش مسئولان به اشرافی‌گری و نقش آن را در ادراک عدالت اجتماعی و دین‌گریزی دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی از طریق مطالعه‌ای میدانی بسنجد.روش کار: مطالعۀ حاضر از نوع توصیفی-همبستگی است. برای اجرای آن با استفاده از پرسش‌نامه‌های سنجش اشرافی‌گری، دین‌گریزی و عدالت اجتماعی و تایید روایی و پایایی آن، به نظرسنجی از 400 دانشجوی دانشگاه‌های علوم پزشکی در سه استان مازندران، تهران و قم پرداخته شد که در نیمۀ دوم سال 1397 به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. داده‌های جمع‌آوری‌شده با کمک آزمون‌های میانگین و مدل معادلات ساختاری تجزیه‌ و تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که نمونۀ آماری گرایش مسئولان به اشرافی‌گری را تایید کرده است (با مقدار میانگین 4.34 از 5). علاوه‌براین، گرایش مسئولان به اشرافی‌گری ارتباطی معنادار با کاهش ادراک عدالت اجتماعی (0.47 = t و 2.87=p) و نیز دین‌گریزی نمونۀ آماری داشت (0.63=t و 3.17=p)؛ ولی ارتباط معناداری بین ادراک عدالت اجتماعی و دین‌گریزی افراد یافت نشد (0.05 =t و 0.71=p).نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش، در جامعه‌ای که مباحث اقتصاد مقاومتی در آن مطرح می‌شود ولی مدیران آن با اشرافی‌گری عجین شده‌اند، نیاز به اصلاحات اساسی در ساختارهای اداری و مدیریتی به‌خوبی احساس می‌شود. اشرافی‌گری مسئولان در جامعۀ اسلامی، افول ارزش‌ها را در بین شهروندان به‌ویژه جوانان و دانشجویان، به همراه خواهد داشت. بنابراین، شایسته است توجه ویژه‌ای به آن معطوف داشت.