بررسی رابطۀ سبک‌های دلبستگی به خدا، صبر و عزّت نفس در دانشجویان دانشگاه تهران

سابقه و هدف: صبر یکی از روش‌های خودتنظیمی است که موجب اعتدال روان آدمی می‌شود. منظور از خودتنظیمی قدرت استفاده از راهبردهایی است که در مقابل محرک‌های درونی‌ و محیطی یا خوشی‌های افراطی انسان را از تعادل بازمی‌دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک‌های دلبستگی به خدا، صبر و عزّت نفس در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران بود.روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش‌های پس‌رویدادی است. جامعۀ آماری آن شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای تعداد 169 دانشجو (84 پسر و 85 دختر) از گروه‌های آموزشی علوم انسانی، فنی و مهندسی، علوم پایه و هنرها انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسش‌نامه‌های عزّت نفس کوپر اسمیت، سیاهۀ ارتباط با خدای روات و کرک‌پاتریک و پرسش‌نامۀ واکنش در رخدادهای غباری‌بناب و همکاران استفاده شده است. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از آزمون‌های تحلیل واریانس چندمتغیّره و یک‌طرفه، آزمون t  و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با نمرۀ کل صبر ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت و سبک دلبستگی ایمن، پیش‌بینی‌کنندۀ خوبی برای میزان عزّت نفس دانشجویان بود. همچنین دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر صبر بیشتری داشتند و دانشجویان گروه علوم انسانی در مقایسه با دانشجویان گروه‌های آموزشی دیگر نمرۀ بالاتری در دلبستگی ایمن به دست آوردند.نتیجه‌گیری: خداوند همواره افرادی را که در مصائب و مشکلات صبر پیشه نمایند، تنها نمی‌گذارد و همیشه در کنار آنان است و این امر سبب می‌شود که ارتباط این افراد با خداوند تقویت؛ و دلبستگی ایمن‌ آنان به پروردگار شدیدتر شود.