اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر معنویت بر روابط مثبت با دیگران و پذیرش خود در دختران بعد از طلاق والدین: مطالعۀ آزمایشی

سابقه و هدف: طلاق والدین یکی از رویدادهای تنش زا و استرس آور برای فرزندان است و آنان را در معرض مشکلات روان‌شناختی متعددی قرار می دهد و در این میان مداخلۀ معنوی می‌تواند به سازگاری، بهبود روابط میان‌فردی و در نهایت توانمندسازی این قشر از دختران منجر گردد. ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی مشاورۀ گروهی مبتنی بر معنویت بر روابط مثبت با دیگران و پذیرش خود در دختران، بعد از طلاق والدین انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه‌تجربیِ دو گروهی بود. جامعۀ آماری همۀ دختران 12 تا 16 ساله‌ای بودند که والدینشان از هم جدا شدند و در سال تحصیلی 97-1396 در مدارس شهر کرج مشغول به تحصیل بودند؛ از میان این افراد، تعداد 20 نفر به شیوۀ نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر کدام 10 نفر) به‌طور تصادفی جایگزین شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش در هشت جلسۀ دو ساعته به‌صورت گروهی مداخلات را دریافت کردند، درصورتی‌که گروه کنترل مداخله‌ای دریافت نکرد. بلافاصله بعد از اتمام جلسات درمانی، پس‌آزمون از نمونه‌ها گرفته شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ بهزیستی روان‌شناختی ریف استفاده شد. اطلاعات به‌دست‌آمده نیز با روش‌های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیّری (mancova) تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، مشاورۀ گروهی مبتنی بر معنویت در افزایش روابط مثبت با دیگران و پذیرش خودِ دختران، بعد از طلاق والدین تاثیر معناداری داشت (p<0/05 ).نتیجه‌گیری: با توجه به یافته های موجود، به نظر می‌رسد که مداخلۀ معنوی بر افزایش روابط مثبت با دیگران و پذیرش خودِ دختران بعد از طلاق تاثیر دارد. ازاین‌رو، می توان با برنامۀ مشاورۀ گروهی مبتنی بر معنویت برای بهبود و ارتقای بهزیستی روان‌شناختی آنان اقدام عملی نمود.