اثربخشی معنادرمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر شدت علائم افسردگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی

سابقه و هدف: افسردگی اساسی از شایع‌ترین و مزمن‌ترین اختلالاتی است که به درمان نیاز دارد. هدف پژوهش حاضر اثربخشی معنادرمانی توام با تلاوت قرآن و دعا بر شدت علائم افسردگی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمونپس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه‌ی آماری شامل کلیه‌ی زنان مبتلا به اختلال افسردگی اساسی شهر قم در سال 1396 بود که از بین آنان نمونه‌یی به حجم 30 بیمار (هر گروه 15 نفر) با توجه به معیارهای شمول به صورت داوطلبانه انتخاب شد. اعضای نمونه به صورت جایگزینی تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات مقیاس افسردگی بک بود. برای تجزیه و تحلیل داده­ها نیز از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است و مولفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: میانگین گروه آزمایش در مرحله‌ی پیش‌آزمون در مولفه‌ی شدت علائم افسردگی 80/35 و گروه گواه 60/33؛ و در مرحله‌ی پس‌آزمون برای گروه آزمایش 86/19 و برای گروه گواه 46/32 بود. پس از اعمال مداخله‌ی میزان افسردگی در گروه گواه تغییری ایجاد نشد ولی نمرات افسردگی گروه آزمایش کاهش یافت که از نظر آماری معنادار بود (01/0>p).نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد معنادرمانی توام با تلاوت قرآن و دعا در کاهش شدت علائم افسردگی زنان مبتلا به افسردگی اساسی موثر است.