آفت تملق در روابط اجتماعی و آسیب‌شناسی آن از منظر امام علی (ع)

سابقه و هدف: موضوع تملق و عواقب فردی و اجتماعی آن، رذیله­یی اخلاقی است که بسیاری از جوامع انسانی به آن مبتلا هستند و به هر میزان این صفت رذیله در میان آحاد جامعه بیشتر باشد، به همان میزان سرنوشت اجتماعی آن مردم به سوی قهقرا و سیر انحطاطی پیش می‌رود. ازاین‌رو، هدف پژوهش حاضر بررسی آفت تملق در روابط اجتماعی و آسیب‌شناسی آن از منظر امام علی (ع) بود. روش کار: این مطالعه به روش مرور متون انجام شده و پژوهشگران تلاش کرده‌اند با استفاده از کتاب­ها و مقالات حوزه­های علوم دینی و روان‌شناسی مرتبط با موضوع؛ و با تاکید بر نهج‌البلاغه، ابعاد و آسیب تملق را در روابط اجتماعی افراد بررسی کنند. نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: یافته­های این پژوهش نشان داد امام علی (ع) سرمنشا این رذیلت را حماقت و حقارت فرد، وجود مقام­داران ستایش­دوست و فرهنگ چاپلوس‌پرور دانسته‌اند که مبدا آن شرک و جهل؛ غایتش نفس و ثمره‌ی‏ آن خفّت و خواری است.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج می­توان گفت تملق در میان انسان‌ها امری رابطه­یی و محصول عمل و تعامل قدرتمندان و ضعیفان جامعه است و نوعی آسیب اجتماعی با ریشه­ی دیرینه­ است که به سلامت اجتماعی صدمه‌ی بسیاری می­زند.