اثربخشی معنادرمانی بر امید به زندگی و کیفیت خواب در سالمندان مقیم مرکزهای شبانه روزی

سابقه و اهداف:  امید نقش به سزایی در مقابله با مشکل‌های روانی و بیولوژیک در دوره‌های مختلف زندگی به ویژه دوره‌ی سالمندی دارد. از این‌رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر معنادرمانی گروهی بر امید و کیفیت خواب سالمندان است.مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه آزمایشی با پیش و پس‌آزمون و گروه کنترل است. جامعه‌ی آماری این پژوهش، مرکز سئول در شهر تهران، در سال 1393 بود و 30 سالمند براساس ملاک‌های ورود، انتخاب شدند. آن‌ها در دو گروه آزمایشی و کنترل، به صورت تصادفی شدند. گروه آزمایش، امید درمانی گروهی را در طول ده جلسه (هفته‌یی یک جلسه، هر جلسه به‌طور متوسط 75 دقیقه) دریافت کردند. تحلیل آماری  با استفاده از تی وابسته و تحلیل کواریانس انجام شد. ابزار تحقیق عبارت بود از: شاخص کیفیت خواب پیتزبورگ، پرسش‌نامه‌ی امید به زندگی میلر، پرسش‌نامه‌ی معاینه‌ی مختصر روانی.یافته‌ها: تفاوت معناداری بین امید به زندگی در سالمندان قبل و بعد از مشاوره‌ی گروهی وجود دارد(p<0.0.5). در نمرهای میانگین کیفیت خواب سالمندان، قبل و بعد از مشاوره‌ی گروهی، تفاوت معناداری وجود ندارد(p<0.0.5).نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد که معنادرمانی تاثیر معناداری بر افزایش امید به زندگی سالمندان دارد، از این‌رو، می‌تواند در نقش مداخله‌گر ‌درمانی، مشکل‌های روانی مرتبط با نبود معنا و امید در زندگی مورد توجه قرار گیرد.