رابطه‌ی ابعاد هوش معنوی و گرایش به اعتیاد و مقایسه‌ی آن بین دانشجویان دختر و پسر

سابقه و اهداف: اعتیاد بیماری مزمنی است که با اختلال در عملکرد فردی، فیزیولوژیکی و اجتماعی، مشخص می‌شود. هوش معنوی توانایی تجربه‌ی حالت‌هایی است که به افراد امکان دستیابی به دانش و فهم بیش‌تر را می دهد و زمینه را برای رسیدن به کمال و ترقی در زندگی فراهم می سازد. این قابلیت در میزان گرایش افراد به رفتارهای پرخطر، از جمله اعتیاد، تاثیر دارد. پژوهش حاضر به منظور تعیین رابطه‌ی بین بُعدهای هوش معنوی و میزان گرایش به اعتیاد در دانشجویان دختر و پسر انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه، 100 دانشجو به روش نمونه‌گیری خوشه‌یی چند مرحله‌یی از بین دانشجویان دانشگاه کاشان انتخاب شدند. روش پژوهش، توصیفی از نوع  همبستگی بود. با استفاده از پرسش‌نامه‌های هوش معنوی و گرایش به اعتیاد، داده‌ها جمع‌آوری و  با رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتیجه‌ها نشان داد که بین بُعدهای ارتباط با سرچشمه‌ی هستی و درک آن؛ و زندگی معنوی، با میزان گرایش به اعتیاد، رابطه‌ی معناداری وجود دارد (p<0/01). این رابطه بین دانشجویان دختر و پسر متفاوت نبود. همچنین نتیجه‌ها نشان داد که بُعدهای ارتباط با سرچشمه‌ی هستی، درک آن و نیز زندگی معنوی می‌توانند  میزان گرایش دانشجویان به اعتیاد را پیش‌بینی کنند.نتیجه گیری: نتیجه‌های پژوهش شواهدی را پیشنهاد می‌کند که بُعدهای هوش معنوی می‌تواند بخشی از میزان گرایش به اعتیاد را پیش‌بینی کند. بنابراین به منظور کاهش میزان گرایش افراد به اعتیاد، پیشنهاد می‌شود که با انجام برنامه‌های فرهنگی آموزشی، سطح هوش معنوی افراد ارتقا داده شود.