اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده‏‌ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‏‌ی امداد امام خمینی

سابقه و هدف: یکی از عمده‌ترین قشرهای در معرض آسیب زنان سرپرست خانوار هستند که بیش از دیگران در معرض تبعیض‌های اجتماعی و فشارهای روانی قرار دارند. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده‏ی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‌ی امداد امام خمینی (ره) بود. روش کار: این پژوهش به شیوه‌‎ی نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه‌ی آماری پژوهش را تمامی زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته‌ی امداد امام خمینی (ره) شهر رشت در سال 9495 تشکیل ‌دادند که از میان آنان با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 نفر انتخاب؛ و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش، 8 جلسه برنامه‌ی آموزشی دعا و نیایش دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌ی استرس ادراک‌شده‏ی کوهن و همکاران استفاده شد. داده های به‌دست‌آمده نیز با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه ‌و تحلیل شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که زنان سرپرست خانوار گروه آزمایش نسبت به زنان سرپرست خانوار گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری استرس کمتری داشتند و فرضیه‏ی پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش دعا و نیایش بر استرس ادراک‌شده‏ی زنان سرپرست خانوار تایید ‌شد (p<0.01).نتیجه‌گیری: بنابراین، آموزش دعا و نیایش در کاهش استرس ادراک‌شده‏ی زنان سرپرست خانوار اثربخش است.