مقایسه‌ی ارتباط تعهد مذهبی با میزان پایداری ازدواج در دو گروه از زوجین متقاضی طلاق و عادی شهر تهران

سابقه و هدف: پدیده‌ی طلاق یکی از بحران‌های خانوادگی و اجتماعی است که موجب فروپاشی بنیان خانواده می‌شود. هدف از این مطالعه مقایسه‌ی ارتباط تعهد مذهبی با میزان پایداری ازدواج در دو گروه از زوجین متقاضی طلاق و عادی شهر تهران است. روش کار: این پژوهش از نوع علّی مقایسه‌یی است و جامعه‌ی آماری آن را کلیه‌ی مردان و زنان متقاضی و غیرمتقاضی طلاق منطقه‌ی جنوب شهر تهران تشکیل دادند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. حجم نمونه 250 نفر (150 مرد و 100 زن) بود که از این تعداد 100 نفر متقاضی طلاق و 150 نفر غیرمتقاضی طلاق بودند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش شامل پرسش‌نامه‌های تعهد مذهبی و ناپایداری ازدواج بود. در نهایت داده‌های به‌دست‌آمده با روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و تحلیل رگرسیون بررسی شد. در این پژوهش همه‌ی مسائل اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد میزان ضریب رگرسیون برای مولفه‌ی تعهد مذهبی درون‌فردی 0.27؛ و برای مولفه‌ی تعهد مذهبی بین‌فردی با ناپایداری ازدواج 0.34 بود.نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به‌دست‌آمده، تعهد مذهبی در سطح روابط بین‌فردی و درون‌فردی موجب افزایش انعطاف‌پذیری در روابط زوجین می‌شود و میزان ناپایداری ازدواج را کاهش می‌دهد.