مراقبت مذهبی روحانی بر بالین بیماران و تاثیر آن بر افسردگی و اضطراب بیمارستانی

سابقه و هدف: بیماران بستری به علت ترس از عمل جراحی یا علائم ناتوان‌کننده‌ی بیماری و مرگ دچار اضطراب و افسردگی می‌شوند که می‌تواند عملکرد آنها را مختل کند. مراقبت مذهبی روحانیون با هدف برآوردن نیازهای مذهبی بیماران می‌تواند موجب افزایش توانایی آنان برای مقابله با بیماری شود. ازاین‌رو، پژوهشگران بر آن شدند برنامه‌ی مراقبت مذهبیی تدوین کنند که فرد روحانی آن را بر بالین بیمار اجرا کند، تا اثربخشی برنامه را در افسردگی و اضطراب بیماران بستری ارزیابی کنند.روش کار: در این مطالعه‌ی کارآزمایی بالینی با گروه کنترل، 142 بیمار بستری در بیمارستان نکویی شهر قم به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و پرسش‌نامه‌های مربوط به اطلاعات جمعیت‌شناختی و سطح افسردگی و اضطراب بیمارستانی را تکمیل کردند. پس از آن روحانی همکار برنامه‌ی مراقبت مذهبی را بر بالین بیماران گروه آزمون اجرا کرد و دو گروه پس از مداخله پیگیری شدند. در این پژوهش همه‌ی موارد اخلاقی رعایت شده است. علاوه‌ بر این، نویسندگان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.یافته‌ها: آزمون آنکووا نشان داد که مداخله‌ی صورت گرفته موثر بود و دو گروه بعد از مداخله از نظر نمره‌ی کلی اضطراب و افسردگی بیمارستانی و حیطه‌های آن (اضطراب افسردگی) (f=35.75, p<0.001)، با هم تفاوت آماری معنی‌داری داشتند. آزمون تی زوجی نیز نشان داد که در گروه مداخله اضطراب و افسردگی بیمارستانی بعد از مداخله به‌‌طور معنی‌داری کاهش پیدا کرده بود (p= 0.001)؛ درحالی‌که در گروه کنترل، تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (p= 0.10, p= 0.48).نتیجه‌گیری: حضور افرادی نظیر روحانی متعهد و آشنا به مسائل درمانی در کنار افراد دیگر؛ و دادن مراقبت مذهبی می‌تواند موجب کاهش اضطراب و افسردگی بیماران شود و نقش بسزایی در کاهش آلام و تقویت روحیه‌ی بیماران و بهبودی‌ آنان داشته باشد.