واکاوی روابط خارجی ایران و پاکستان در پرتو نظام بین‌الملل طی سال‌های 1979-1947م.
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
حمیدی سمیه ,اشرفی گل فاطمه
|
|
منبع
|
تاريخ روابط خارجي - 1395 - دوره : 17 - شماره : 67 - صفحه:135 -151
|
|
چکیده
|
پاکستان در 14 اوت 1947 از تقسیم شبه قاره هند در جوار مرزهای شرقی ایران پدید آمد و ایران نخستین کشوری بود که آن را به رسمیت شناخت و در سال‌های بعد، عهدنامه مودت، مرزی، استرداد مجرمین و توافقات فرهنگی با آن کشور منعقد کرد. در این پژوهش بر مبنای روش توصیفی تحلیلی و شیوه جمع‌آوری اطلاعات کتابخانه‌ای و مبتنی بر اسناد و مدارک تاریخی، عوامل موثر بر روابط خارجی دو کشور ایران و پاکستان در سه سطح روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی از زمان استقلال پاکستان تا پیروزی انقلاب اسلامی ایران بررسی و تحلیل شده است. سطح روابط دو کشور تحت تاثیر نگرانیهای امنیتی پاکستان و ساختار نظام دوقطبی، بالا بود. دو کشور همزمان وارد پیمان بغداد سنتو شدند و هر دو از ارکان سهگانه در تشکیل سازمان همکاری عمران منطقهای بودند، همچنین روابط فرهنگی نیز در سطح گسترده‌ای قرار داشت. با این حال، با وجود روابط گسترده سیاسی فرهنگی، به سبب وجود اقتصاد مشابه و نه مکمل، روابط اقتصادی دو کشور در قالب چند توافقنامه باقی ماند.
|
|
کلیدواژه
|
ایران، پاکستان، روابط خارجی، نظام بین‌الملل
|
|
آدرس
|
دانشگاه بیرجند, گروه علوم سیاسی, ایران, دانشگاه بیرجند, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
ashrafigol@birjand.ac.ir
|
|
|
|
|
|
|