مناسبات سیاسی ایران و ترکیه ( 1304-1297ش./ 1925-1919 م. )
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
کالیراد علی
|
|
منبع
|
تاريخ روابط خارجي - 1391 - دوره : 13 - شماره : 52-53 - صفحه:121 -138
|
|
چکیده
|
چکیدهایران و عثمانی پس از پایان جنگ جهانی اول با مجموعه‌ای از مشکلات داخلی و تهدیدات خارجی دست به گریبان بودند. تصمیم قدرت‌های بین‌المللی برای باز تعریف نقشه سیاسی خاورمیانه و تلاش نمایندگان گروه‌های قومی و مذهبیِ بی دولت برای بهره‌گیری از این فرصت، حکومت‌های ایران و عثمانی را با چالش‌هایی جدی مواجه ساخت. شمال غربی ایران و شرق آناطولی از جمله عرصه‌های بروز این چالش بود. با تحکیم موقعیت ملی‌گرایان ترک در آناطولی، دولتمردان ایران ـ و در راس آنها احمد قوام ـ درصدد تعامل با حکومت آنکارا برآمدند. در برهه سرنوشت‌ساز سال‌های 1925- 1919 م. که به استقرار حکومت‌های جدید در ایران و ترکیه انجامید، روابط تهران و آنکارا متاثر از مساله کُرد و همچنین نگرانی ایران از تبلیغات پان‌ترکیستی در ایالت آذربایجان بود. مناسبات ایران و ترکیه در دوران نخست‌وزیری رضاخان و سپس در دوران سلطنت او نیز همچنان متاثر از این مسایل باقی ماند.
|
|
کلیدواژه
|
ایران ,ترکیه ,مناسبات سیاسی
|
|
آدرس
|
بنیاد دایره المعارف اسلامی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
ali.kalirad@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|