توسل‌جویی و بست‌نشینی در سفارت‌خانه‌ها و کنسول‌گری‌های خارجیِ عصر قاجاریه

از پیامدهای تشکیل سفارتخانه های خارجی در ایرانِ دوره قاجاریه، فراهم شدن زمینه نفوذ و دخالت سفرای قدرت های مسلط آن روزگار نظیر انگلیس و روسیه در امور داخلی ایران بود. این سفرا با سوءاستفاده از مصونیت سیاسی نمایندگی های خارجی در کشور، محل سفارت ها را به مکانی برای پناه‌جویی و توسل ایرانیان به آنان و حربه ای موثر علیه دولت قاجاریه به‌منظور دستیابی به مقاصد سیاسی و اقتصادی خود تبدیل کردند. از سویی، این رسم التجاء به بیگانه، ضمن مغایرت با حق حاکمیت دولت بر اتباع خویش، با فرار مجرمان و خاطیان از مجازات، امنیت داخلی کشور را نیز تهدید می کرد. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی زمینه ها و عوامل توسل جویی به بیگانگان در عصر قاجاریه و تاثیر آن بر روابط دولت با کشورهای مداخله گر و امنیت داخلی بررسی شده است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد که سفارتخانه های بیگانه از رسم التجاء و توسل جویی و بست نشینی برای مداخله در امور داخلی و وابسته کردن رجال ایرانی و فشار بر دولت برای تامین مقاصد خود بهره گرفته اند. از پیامدهای تشکیل سفارتخانه های خارجی در ایرانِ دوره قاجاریه، فراهم شدن زمینه نفوذ و دخالت سفرای قدرت های مسلط آن روزگار نظیر انگلیس و روسیه در امور داخلی ایران بود. این سفرا با سوءاستفاده از مصونیت سیاسی نمایندگی های خارجی در کشور، محل سفارت ها را به مکانی برای پناه‌ جویی و توسل ایرانیان به آنان و حربه ای موثر علیه دولت قاجاریه، به‌منظوررای دستیابی به مقاصد سیاسی و اقتصادی خودیش تبدیل کردند. از سویی، این رسم التجاء به بیگانه، ضمن مغایرت با حق حاکمیت دولت بر اتباع خویش، با فرار مجرمان و خاطیان از مجازات، امنیت داخلی کشور را نیز تهدید می کرد. در این مقاله به روش توصیفی تحلیلی زمینه ها و عوامل توسل جویی به بیگانگان در عصر قاجاریه و تاثیر آن بر روابط دولت با کشورهای مداخله گر و امنیت داخلی بررسی شده است. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهدداده که  سفارت خانه های بیگانه از رسم التجاء و توسل جویی و بست نشینی برایدر جهت مداخله در امور داخلی و وابسته کردن رجالل ایرانی و فشار بر دولت برای تامین مقاصد خودیش بهره گرفته اند.