روابط اقتصادی ایران و آمریکا در دوره ریاست جمهوری لیندون جانسون (13481342ش.)

روابط اقتصادی ایران و آمریکا از مسائل مهم دوره پهلوی دوم است. در این دوره، بیشتر برنامه­های توسعۀ اقتصادی در ایران، با برنامه­ریزی­های مستشاران آمریکایی اجراء می‌شد. برنامه صادرات و واردات میان ایران و آمریکا در فاصله سالهای 13481342ش./ 19691963م. مقارن با دوره ریاست جمهوری لیندون جانسون، به طور محسوسی رو به بهبودی نهاد در سال‌های پس از 1340ش. استراتژی­ دولت شاه، ایجاد بازار مصرفی بزرگ در داخل کشور برای مصرف محصولات صنعتی کشورهای خارجی بود که به طور عمده بر منابع مالی حاصل از درآمدهای نفت اتکاء داشت. گر چه برنامه کمک اقتصادی آمریکا و روابط مشابه دو کشور در زمینه­های دیگر در میانه دهه 1340ش./ 1960م. پایان یا به نحو چشمگیری کاهش یافت، ولی پیوندهای میان دو کشور، همچنان نیرومند باقی مانده بود. آمریکا می‌خواست پس از قطع کمک­های بلاعوض خود به ایران، با اعطای وام­های درازمدّت و با سودهای مشخص، این کشور را همچنان زیر سلطه داشته باشد و بازار و جامعۀ ایران را برای واردات کالاهای خود آماده نگه دارد.

USIran Relations during the Presidency of Lyndon B. Johnson (13421348 SH)

USIran economic relations is an important aspects of the relations between the two countries in the Second Pahlavi era, during which, the economic development planning for Iran was devised and implemented by American advisors. The ExportImport plan between Iran and America (19631969), simultaneous with Lyndon B. Johnson’s presidency, saw a tangible breakthrough.Since 1340 SH the major strategy adopted by the Shah was to create a major domestic market for foreign industrial products; a strategy which was mainly driven by huge revenues from oil exports. Although the US economic aid to Iran was terminated or ultimately declined, like many other areas of cooperation, in the mid 60’s, the ties between the two countries were strong nonetheless. The US had planned to allocate longterm loans of fixed interest rates to Iran after it had cut the economic aid program, in an attempt to hold Iran under its sway and keep the Iranian market open to its products.