تاثیر روابط خارجی در عصر ناصری بر هنر نمایش در ایران

یکی از ویژگی‌های عصر ناصری و در پی گسترش روابط خارجی با اروپا، تاثیرپذیری محتوایی و اجرایی از غرب در زمینه نمایش بود. این پژوهش با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که روابط فرهنگی عصر ناصری با کشورهای اروپایی چه تاثیری بر هنر نمایش در ایران داشت؟ علاقه ناصرالدین شاه به این هنر، در پی سفرهای سه گانه به اروپا و نیز رواج فن نمایشنامه نویسی به سبک و سیاق غربی در آثار کسانی همچون آخوندزاده و تبریزی و پس از آن گسترش ترجمه آثار مولیر و سرانجام تاسیس تماشاخانه دارالفنون، زمینه‌های لازم را برای اجرای نمایش‌هایی به سبک تئاترهای غربی فراهم آورد؛ هر چند که عمر این گونه نمایش‌ها طولانی نبود و به تعطیلی انجامید. اما این دوره را می‌توان نقطه آغاز پیروی از سبک‌های اروپایی در نمایش تلقی کرد که در ادوار بعدی با کوشش بیشتری پیگیری شد و با فرهنگ و هنر بومی، در جامه نوینی سر برآورد.

The Impact of Foreign Relations in the Reign of Nasir alDin shah IranianDramatic Arts

As aresult of the expansion of foreign relations with Europe in Naseriera, Iraniandramatic arts wereinfluencedboth in content and performance. The currentresearch has employed descriptiveanalyticalmethodology to findanswers to the questions as to whatimprintdid cultural relations with Europe in Naserieraleave on Iraniandramatic arts? Nasir alDinShah'sthree trips to Europe kindled in hisheart a passion for dramatic arts, and at about the same time, playwrightslikeAkhundzadeh and Tabriziwereinspired by the European style, and translations of Moulierwererendered, and ultimately, the establishment of Dar alFonunTheatre set the stage for European style plays to beperformed. These performances were shortlived and soon came to an end mainlybecause of theirliberal and egalitarian content. However, thiserawas a turning point in followingEuropean suit in theatre, which in latersperiodswerepursuedwith more rigor and finallymingledwith national and local cultures within the context of a modern society