بررسی وضعیت عدالت آموزشی در مدارس دولتی شهر تهران

پژوهش حاضر به لحاظ هدف، کاربردی و ازنظر رویکرد، کیفی - کمی بوده است. روش پژوهش در بخش کیفی، مطالعۀ موردی بود و مشارکت کنندگان این بخش شامل 18 نفر از معلمان باسابقۀ مدارس دولتی شهر تهران بودند که با استفاده از روش نمونه گیری غیر احتمالی و هدفمند و با توجه به اشباع نظری در یافته ها مورد مصاحبه قرار گرفتند. برای تجزیه وتحلیل داده های بخش کیفی از روش تحلیل تماتیک، استفاده شد. روش پژوهش در بخش کمّی، توصیفی - پیمایشی بود که در این بخش تعداد 400 دانش آموز از مدارس دولتی تهران با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. جمع آوری داده های این بخش، بر اساس پرسشنامۀ منتج از مدل مفهومی مرحلۀ کیفی بود. برای تجزیه وتحلیل داده های بخش کمّی از تحلیل عاملی تاییدی، آزمون تی تک گروهی و تی وابسته با استفاده از نرم افزار spss22 و amos استفاده شد. نتایج بخش کیفی نشان داد که الگوی عدالت توزیعی از سه بعد امکانات آموزشی، امکانات کمک آموزشی و تجهیزات فیزیکی تشکیل شده است. در بخش کمّی نیز، وضعیت عدالت آموزشی، در مولفه های کمک آموزشی و تجهیزات فیزیکی پایین تر از حد متوسط و در مولفۀ امکانات آموزشی بالاتر از حد متوسط بوده است.