رابطه بین درگیری شغلی با یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی مدیران مدارس

پژوهش حاضر با روش توصیفی و از نوع همبستگی انجام گردید. جامعه­ی آماری شامل کلیه مدیران مدارس دوره‌های تحصیلی شهرستان میبد در سال تحصیلی 9695 به تعداد 151 نفر بوده که با استفاده از جدول نمونه­گیری کرجسی و مورگان (1971) حجم نمونه‌ معادل 108 نفر تعیین گردید که با روش تصادفی طبقه‌ای متناسب با حجم، نمونه­گیری شدند. ابزار مورد سنجش پرسش­نامه درگیری شغلی (lodahl & kejnar, 1965)  ، یادگیری سازمانی (neefe, 2001) و نوآوری سازمانی (ettlie & okeefe, 1982) بود. روایی صوری و محتوایی پرسش­نامه­ها در یک اجرای مقدماتی توسط تعدادی از مدیران مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسش­نامه­ها بر حسب ضریب آلفای کرونباخ برای پرسش نامه درگیری شغلی 89/0، یادگیری سازمانی 87/0 و نوآوری سازمانی 86/0 برآورد گردید. تحلیل داده­ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و تحلیل واریانس چند راهه صورت گرفت. یافته­ها نشان داد که رابطه هر یک از متغیرهای یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی با درگیری شغلی رابطه­­ای معنادار است. متغیر اصلی پژوهش (درگیری شغلی) توان پیش­بینی یادگیری سازمانی و نوآوری سازمانی را دارد.