رابطۀ بین رهبری امنیت‌مدار و شادکامی کارکنان مدارس: نقش میانجی امنیت روانی

هدف از پژوهش حاضر، شناسایی رابطۀ بین رهبری امنیت‌مدار و شادکامی کارکنان مدارس با نقش میانجی امنیت روانی است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعۀ آماری تمامی کارکنان (کارکنان اداری و معلمان) مدارس دولتی شهر تهران بودند که، 373 نفر با شیوۀ نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای، انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ «امنیت روانی» ادمونسون (1999) و دو پرسش‌نامۀ محقق‌ساختۀ «رهبری امنیت‌مدار» که بر مبنای نتایج تحلیل اسناد و مصاحبه‌های پژوهش و «شادکامی» برمبنای آکسفورد (1990) استفاده شد. روایی پرسش‌نامه‌ها مورد تایید قرار گرفت و پایایی آن‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد که به ترتیب 0.812، 0.988 و 0.882 بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها، از هر دو نوع آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و تحلیل مسیر) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین رهبری امنیت‌مدار با امنیت روانی و شادکامی کارکنان رابطه وجود دارد. لذا الگوی تجربی به‌دست‌‌آمده از تحلیل داده‌ها تا حد زیادی منطبق با مدل مفهومی پژوهش بود. در صورت وجود رهبری امنیت مدار در سازمان‌ها و به‌ویژه سازمان‌های آموزشی و برقراری امنیت روانی می‌توانیم شاهد میزان بالاتری از شادکامی کارکنان باشیم.