کارکردگرایی کیفر در نگرش فقهی امامیه

ازجمله مباحث مهم در نگرش فقهی به مجازات‌ها توجه به کارکردها، آثار و پیامدهای آن‌هاست. این مسئله که تا‌چه‌حد در تجویز یا عدم تجویز استفاده از یک کیفر می‌توان به امور یادشده تمسک نمود از مسایلی است که به‌ویژه  از منظر فقه جزایی حکومتی جای بررسی دارد. مقاله حاضر می‌کوشد با روشی توصیفی تحلیلی و بر اساس منابع شرعی و با تمسک به گزاره‌های موجود در آثار فقیهان، نگرشی کلان به این مهم داشته باشد. یافته‌های تحقیق بیانگر این است که افزون بر صراحت یا ظهوری که در ادله شرعی نسبت به کارکردهای مجازات به‌طور عام وجود دارد، فقیهان اسلامی به‌صراحت در نقد و بررسی مجازات‌ها از تحلیل کارکردی بهره جسته‌اند. بااین‌وجود تلقی فقیهان نسبت به هدف از حدود و تعزیرات، توانسته است، کم‌وبیش، به کارکردگرایی در مجازات‌های تعزیری بیانجامد؛ اما تاثیر چندانی بر مجازات‌های حدی نداشته است. همچنین فقیهان به آثار جانبی منفی مجازات‌های حدی و تعزیری توجه شایانی داشته‌اند حتی گاهی به دلیل این آثار منفی بر فرد یا جامعه، فتوا به ممنوعیت اجرای حد یا تاخیر آن داده‌اند. درهرحال، فقه اسلامی ظرفیت‌های بسیاری برای توجه به کارکردگرایی کیفر دارد اما آن چنانکه بایسته است این مهم موردتوجه و پژوهش قرار نگرفته است.

distinguishing functional analysis in imāmīyyah criminal jurisprudence

an important aspect of the jurisprudential approach to punishments is considering their functions, effects, and consequences. the extent to which these factors can be relied upon in permitting or prohibiting the implementation of a punishment is a significant issue, particularly from the perspective of governmental criminal jurisprudence.using a descriptive-analytical method, based on legal (sharʻī) sources and the propositions found in the works of jurists, this study aims to take a comprehensive view of this issue. the findings indicate that, in addition to the explicit legal evidence regarding the functions of punishment in general, islamic jurists have actively employed functional analysis in their critique and examination of punishments.however, while jurists’ perspectives on the purpose of ḥudūd (punishments prescribed by islamic law) and taʻzīrāt (discretionary penalties) have contributed to the development of functionalism in taʻzīrī punishments to some extent, they have had little impact on ḥudūd punishments. jurists have also given considerable attention to the negative side effects of ḥadī and taʻzīrī punishments, sometimes even issuing fatwās prohibiting or delaying their implementation due to their harmful effects on individuals or society.overall, islamic jurisprudence has significant potential for incorporating functionalist considerations in punishment. however, this important issue has not yet received the scholarly attention and research it deserves.