حکم تکلیفی انجام کارهای منزل توسط زوجه از منظر فقه امامیه

یکی از مباحث فقه و حقوق خانواده دربارۀ کارهایی مانند غذا پختن، لباس شستن، تمیز و مرتب کردن خانه است. دیدگاه مشهور فقیهان واجب نبودن انجام این کارها بر زوجه است، اما توجه هم‌زمان به این مباحث در دو باب نفقه و نشوز،‌ این دیدگاه را با مشکلات علمی و عملی مواجه می‌سازد. دیدگاه غیرمشهور بر مبنای شرط ارتکازی، آن‌ها را وظیفۀ زوجه می‌داند که‌ این مبنا با نقدهای جدّی فقیهان روبه‌رو شده‌است، ازاین‌رو تبیین حکم در این مسئله و استدلال موجه بر آن ضروری می‌نماید. این نوشته به روش تحلیلی و استدلالی صورت گرفته،‌ تلاش کرده‌ است به مبنای لزوم معاشرت به معروف توجه نماید. براساسِ این مبنا، انجام این امور بر زوجه واجب خواهد بود‌. این نتیجه،‌ عدم استحقاق دریافت اجرت بر انجام کارهای منزل برای زوجه و ناشز نبودن او درصورتِ انجام ندادن این امور را درپی خواهد داشت.

obligatory ruling on doing household chores by the wife from the perspective of imamī jurisprudence

one of the issues of jurisprudence and family law is about work such as cooking, washing clothes, cleaning and tidying the house. the opinion of the renowned majority of the jurists is that it is not wājib (obligatory) for the wife to do these things. however, paying attention to these topics in two chapters, nafaqah (alimony) and nushūz (material disobedience), makes this view face academic and practical problems. the unpopular opinion based on the irtikāzī (fixed way) condition considers them as the duty of the wife, which has faced serious criticism from the jurists. therefore, it is necessary to explain the ḥukm (ruling) and give a reasonable argument on this issue. this paper, which is presented in an analytical and reasoning method, tried to pay attention to the basis of the necessity of consorting in an honourable manner. according to this result, the wife is not entitled to wages for doing household chores, and she is also not nāshiz if she does not do these chores.