>
Fa   |   Ar   |   En
   ماهیت و قلمرو قاعدۀ «الزّرعُ لِلزّارعِ وَ لَو کانَ غاصِباً»  
   
نویسنده موسوی پور حمیدرضا ,یزدانی غلامرضا
منبع جستارهاي فقهي و اصولي - 1396 - دوره : 3 - شماره : 9 - صفحه:113 -139
چکیده    قواعد فقهی برای تبیین و استخراج فروع فقهی و حقوقی کاربرد فراوانی دارد. از جملۀ آن ها قاعدۀ «الزَّرعُ لِلزّارِع وَ لو کانَ غاصِباً می باشد که در انتهای مادۀ 33 قانون مدنی انعکاس یافته است. برابر قسمت انتهایی مادۀ 33 قانون مدنی: «... مگر اینکه نماء یا حاصل از اصله یا حبّه غیرحاصل شده باشد که در این صورت درخت و محصول، مال صاحبِ اصله یا حبّه خواهد بود، اگر چه بدون رضایت صاحب زمین کاشته شده باشد.» اگر شخصی بذر متعلّق به خود یا دیگری را در ملک متعلّق به دیگری بکارد، محصول، متعلّق به صاحب بذر است، اگر چه زمین را غصب کرده باشد. در این نوشته با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی به بررسی فروعات این قاعده می پردازیم. در نهایت علاوه بر تثبیت این قاعده، در خصوص محصولات به دست آمده از حبّه و تعمیم آن به محصولات به دست آمده از اصل درخت، به نظر می رسد نتاج حیوانات و حقّ زارعانه نسبت به غاصب از مواردی است که از این قاعده تبعیت نکرده و حکم مستقلّی دارند.
کلیدواژه زراعت، زارع، مزارعه، غاصب، حق زارعانه
آدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد سبزوار, گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی, ایران, دانشگاه علوم اسلامی رضوی, ایران
پست الکترونیکی ygholamreza1@gmail.com
 
   The Rule of Azzro lizzare' wa lou kāna ghāsiba: The Nature and Scope  
   
Authors Yazdani Gholamreza ,Mosavipur Hamid reza
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved