معناشناسی اوصاف الاهی از منظر روایات

انسان آنگاه که از خداوند سخن می‌گوید اوصاف دربارهٔ او را بر زبان جاری می‌کند. از این‌رو، برای فهم معنای درست گزاره‌های ناظر به اوصاف الاهی، ناگزیر از تحلیل معناشناختی در این باره هستیم. اسماء و صفات الاهی همگی نشانه‌ای هستند که خودِ خداوند آنها را برای خواندن بندگانش به نحو اشتراک لفظی، و نه معنوی، وضع کرده است. در تمامی این اسماء و صفات، هدف، وصف حق‌تعالی به این صفات نیست، بلکه این است که خداوند را با این صفاتی که می‌شناسیم تنزیه کنیم. زیرا تمامی اسماء و صفات، مخلوق خدا و مباین با ذات او است. از این‌رو، خداوند متعال در بسیاری از آیات قرآن، به معرّفی اسماء و صفات خویش پرداخته است تا از این طریق و در حد مقدور، ما را از معرفت خود بهره‌مند کند.

Semantics of Divine Attributes Based on Traditions

When speaking of God, man uses the words referring to His attributes. To perceive the statements containing Divine attributes well, some analytical study should be performed. Divine names and attributes are to be known as signs for calling Him by His servants, however, with different meanings than their meanings when used in the level of human states and life. When using these names and attributes, man does not intend to qualify God by them but to keep Him pure from them. Since, all names and attributes have been created by God and differ from His Essence. He, therefore, has introduced His names and attributes in many verses of the holy Quran to make us aware of Him to the degrees possible.