رویکردهای کلامی محدثان و متکلمان در تبیین منابع علم امام

از جمله آموزه‌های اعتقادی که جایگاه ویژه‌ای در نظام‌نامه تشیع دارد، و قوام‌بخش مذهب، کلید فتح ابواب معارف دین و از شاخص‌های تمایز شیعه از دیگر مذاهب اسلامی است، مسئله امامت با ویژگی‌های منحصر به فرد آن است. علم امام (ع) یکی از مسائلی است که هم‌زمان با پیدایش اصل امامت، محل توجه و عنایت امامیه واقع شده است. در طول تاریخ علم کلام، در پذیرش کلی علم امام اختلافی بین علمای امامیه با رویکردهای مختلف وجود نداشته است. با این حال، این مسئله در تاریخ خود تحولات و تطوراتی داشته که این تحولات ناشی از نگاه‌های متفاوت با رویکردهای مختلف به مسائل جانبی علم امام است. در مقاله پیشِ رو، منابع علم امام (ع) را، از نگاه عالمان دو مدرسه کلامی قم و بغداد، که با دو رویکرد متفاوت به مسائل کلامی نظر کرده‌‌اند، برمی‌رسیم تا با توجه به تبیین دوگانه آنان، نشان دهیم که اختلافی بین پیروان این دو رویکرد درباره منابع علم امام وجود ندارند.

The Approaches of Theologians and Hadith Scholars in Explaining the Sources of Imam's Knowledge

One of the beliefs and teachings of the Shiite doctrine, differentiating it from the other denominations of Islam is that of Imamate. Affiliated with and emerging simultaneous to Imamate, the problem of Imam, s knowledge has also been of importance for the Imamiyya theologians. Despite the agreement on general aspects of the problem among them, some disagreements on the marginal parameters of Imam, s knowledge resulted in the development of different approaches toward it. In this article we survey the approaches of the theologians of Baghdad and Qom theology schools and conclude that they do not have any disagreement on the problem of the sources of Imam, s knowledge.