نقد ادعای فواز بن احمد بن علی رضوان درباره تعارض روایات شیعی مربوط به تعداد ائمه (ع)

در منابع حدیثی شیعی، علاوه بر روایات فراوانی که تعداد امامان شیعه (ع) را دوازده نفر معرفی می‌کنند، روایات دیگری هم هست که در ظاهر با روایات دسته قبل در تعارض است و تعداد ائمه را متفاوت با عدد دوازده گزارش می‌کند. در مقاله‌ای به زبان عربی با عنوان «تعارض دلالات المرویات عند الرافضه؛ الامامه انموذجًا»، نوشته فواز بن احمد بن علی رضوان، با تمسک به همین روایات، ادعا شده است که روایات شیعی در باب امامت، متعارض و جمع‌ناشدنی هستند. لذا اصل امامت محل تردید و تشکیک است. در پژوهش حاضر با هدف پاسخ به شبهات مقاله مذکور درباره تعداد ائمه، و با استفاده از روش «توصیف و تحلیل»، ابتدا ادعای مطرح‌شده را ذیل هفت بخش روایات دال بر یک امام، دو امام، سه امام، هفت امام، دوازده امام، سیزده امام و دوازده مهدی بعد از قائم (عج) دسته‌بندی و گزارش می‌کنیم. سپس با بررسی سند و متن تک‌تک روایات چنین نتیجه می‌گیریم که تمام آنها از لحاظ سندی ضعیف، و از لحاظ متنی، متعارض با روایات صحیح دالّ بر وجود دوازده امام، یا دچار اضطراب متن هستند. به فرض پذیرش سند و متنشان هم دلالت برخی از آنها بر ادعای مطرح‌شده تمام نیست و با روایات دالّ بر دوازده امام جمع‌‌شدنی است.

criticism of the claim of fawaz ibn ahmad ibn ali rezwan about the contradiction in shiite traditions on the number of imams (as)

in the shia hadith sources, in addition to many traditions that introduce the number of shia imams (as) as twelve, there are other traditions that seem to conflict with them, citing the number of imams other than twelve. adducing these traditions, an arabic article entitled the conflict of the rafezi narrated significations; a case study of imamate written by fawaz ibn ahmad ibn ali rezwan has claimed that the shiite traditions regarding imamate are contradictory and irreconcilable. therefore, the principle of imamate is a place of doubt. using the descriptive-analytical method, the present research aims to answer the questions of the mentioned article about the number of imams. first, it quotes the claim and categorizes the traditions into seven groups: narrations of one imam, two imams, three imams, seven imams, twelve imams, thirteen imams, and twelve mahdis after qaem (riser). then, by examining the chain of transmission and the content of each tradition, it concludes that all of the traditions are weak in terms of their chain of transmission, and they conflict with the correct traditions in terms of their content, indicating the existence of twelve imams. in addition, some of them are incoherent. assuming the acceptance of the chain of transmission and content of the traditions, the significations of some of them do not support the claim. on the contrary, they can be reconciled with the traditions indicating twelve imams.