مبانی دلالت‌شناسی منابع نقلی در اندیشه اصولی امامیه

بخش اصلی منابع معرفت دینی را نصوص شرعی، اعم از آیات و روایات، تشکیل می‌دهد. در اندیشه اصولی امامیه، به طرز خاصی استفاده از نصوص و دلالت‌شناسی آن به مبانی کلامی معینی درباره صفات شارع متکی شده است که ارتباط صاحب متن با متن را نشان می‌دهد. در لابه‌لای کلمات اصولیان امامیه این مبانی را می‌توان استخراج کرد و در شش بند برشمرد: 1. قدسی‌بودن نصوص؛ 2. وجود صفت علم، اراده و حکمت در شارع و نپذیرفتن جهل و عجز و بخل برای او؛ 3. عرفی‌بودن زبان شارع؛ 4. واقع‌نمایی زبان شارع؛ 5. استقامت و انسجام درونی نصوص شرعی؛ 6. وجود لایه‌های معنایی در نصوص. نتیجۀ پذیرش این مبانی عبارت است از: دفع شبهات هرمنوتیکی در باب عرفی‌بودن زبان دینی، اعجاز نصوص قرآنی و امکان تاویل صحیح در آیات قرآنی.

Fundamentals of Semantics of Narrative Sources Based on Imami Osuli Thought

The main part of the sources of religious knowledge consists of religious texts, including verses and hadiths. In the Imami Osuli thought, the use of texts and their semantics, in a particular way, are (ع)ased on certain theological fundamentals a(ع)out the attri(ع)utes of Share‘, which show the relationship (ع)etween the text and its owner. From among the words of the Imami Osuli scholars, the fundamentals can (ع)e extracted and enumerated in six items: 1. Divinity of the texts 2. The existence of knowledge, will and wisdom in Share‘, and the rejection of ignorance, helplessness and stinginess for him 3. The ordinary language of Share‘ 4. Realism of the language of Share‘ 5. Internal consistency and coherence of religious texts 6. Existence of semantic layers in texts. The result of accepting these fundamentals is repelling hermeneutic dou(ع)ts a(ع)out the following issues; the ordinariness of the language of religion, the miraculousness of Quranic text and the possi(ع)ility of correct interpretation of Quranic verses.