انسان‌وارانگاری صفات خدا: بررسی مقایسه‌ای دیدگاه ابوالحسن اشعری و ابن‌تیمیه

این مقاله عهده‌دار مقایسه دیدگاه ابوالحسن اشعری و ابن‌تیمیه در باب صفات غیرخبری و خبری خداوند و تفسیر انسان‌وارانگارانه از آن با روش توصیفی-‌تحلیلی است. در مقوله صفات غیرخبری، ابن‌تیمیه غالباً رویکرد سلف خویش را در پیش گرفته و بحث را به همان طریقت مطلوب اهل سنت مرتبط دانسته، اما اشعری در استدلال برای اثبات آن صفات کوشیده است. علی‌رغم اختلافات جزئی که میان آنها دیده می‌شود، به نتایج مشابهی دست یافته‌اند که همان معرفی خدا با صفات انسان‌وار است. اما در مبحث صفات خبری، اختلاف چندانی میان این دو متکلم دیده نمی‌شود. زیرا اندیشه این دو در اصل و اساس یکسان بوده و به مبدا فکری واحدی، که همان توقف در ظواهر، بدون توضیح چند و چون مسائل است، باز می‌گردد. در حقیقت، اشعری و ابن‌تیمیه در غایت در موضوع خداشناسی اختلاف فراوانی با هم ندارند و عملاً از عرضه فکر منسجمی باز مانده‌اند. بخشی از این فقدان به منهج خداشناسی این دو باز می‌گردد که با تفسیر ظاهرگرایانه از صفات خدا عملاً خدایی انسان‌وار را معرفی کرده‌اند. این مقاله وجوه انسان‌وارانگاری خدا را در تفکرات این دو متکلم نشان می‌دهد و بیان می‌کند که هر دو عملاً از معرفی اسلام ناب به پیروانشان عاجز مانده‌اند.

humanistic view of the divine attributes: a comparative study of abul ḥasan ash`arī and ibn taymiyyah

this article is responsible for comparing the views of abul ḥasan ash’arī and ibn taymiyyah on the nonindicative and indicative attributes of god and their humanistic interpretation of them with a descriptiveanalytical method. in the category of nonindicative attributes, ibn taymiyyah has often taken the approach of his predecessor, salaf, and related the subject to the same preferred way of the sunnis, but ash’arī has tried to prove those attributes. despite the slight differences between them, they have reached similar conclusions, which is the introduction of god with humanlike attributes. but on the subject of indicative attributes, there is not much difference between the two theologians. because the thought of the two is basically the same and goes back to a single intellectual origin, that is the same as stopping in appearances, without any explanation. in fact, ash’arī and ibn taymiyyah do not differ much in the field of theology and have practically failed to offer a coherent thought. part of this lack goes back to the theological method of the two, who, by a superficial interpretation of the attributes of god, have practically introduced a humanistic deity. this article shows the aspects of their humanistic view of god and states that both of them have practically failed to introduce pure islam to their followers.