روی‌آورد سیاسی امام سجاد (ع) در شورش مردم مدینه

روی‌آورد سیاسی امام سجاد (ع) در مقاطع مختلف زندگی، از جمله در شورش مدنیان علیه دستگاه حاکمیت اموی از مسائل مهم سیره آن حضرت است. او که در سنین جوانی، شهادت سخت نزدیکان و اسارت خاندانش را دیده بود، در ادامه زندگی خویش الگوی رفتاری ویژه‌ای را دنبال کرد، به‌ویژه آنچه در مواجهه با سیاست خودکامانه یزید از خود بروز داد. امام به رغم انتظار اولیه، نه‌تنها با دستگاه حکومت اموی مقابله نکرد، بلکه در اعتراض‌های مردمی علیه حاکمیت نیز ورودی نیافت و به تعبیر امروزیان سیاست عدم مداخله در پیش گرفت و به عنوان دانشمندی پارسا و پیشوایی زهدپیشه، بیشتر اوقات خویش را با انجام‌دادن کارهایی سپری کرد که با ذهنیت مردم زمانه و ادوار دیگر همسازی نداشت. این مقاله بر آن است تا ضمن تبیین رفتار امام، مبنای مواجهه ایشان با قضایای پیش‌آمده را بکاود و روی‌آورد سیاسی ایشان را، به‌ویژه در واقعه حره، تبیین کند. فرضیه نوشته آن است که امام با روحیه‌ای مسالمت‌آمیز، برای حفظ کرامت انسانی، صیانت از جان آدمیان و تحکیم جامعه انسانی، چنین سیاستی را برگزیده بود.

Imam Sajjad's Approach in the Uprising of the People of Medina

Imam Sajjad's approach in various stages of life, including the Medina people's uprising against the rule of the Umayyad, is important issue of his life. He had seen the martyrdom and captivity of his family, while he was young; therefore pursued a particular behavior in his life, especially in confrontation with authoritarian politics of Yazid. Imam, despite initial expectation, not only did not oppose Umayyad rule, also did not participate in protests against the rule and adopted a policy of nonintervention. He as a pious scientist and ascetic leader, in most of his time did the things that were not compatible with the mentality of people of the time and other periods. This article, while explaining Imam’s behavior, aims to explore the basis of his confrontation and explain his politic approach, especially in the case of Battle of alHarrah. This article’s hypothesis is that Imam peacefully adopted this policy to preserve human dignity and protect human lives and strengthen human society.