بررسی تحلیلی روش خاورشناسان در تبیین جایگاه سیاسی و دینی امام محمد باقر (ع)

شناخت اسلام و تشیع در مغرب‌زمین به واسطه آثار اسلام‌پژوهان آن دیار صورت می‌پذیرد. نظر به جایگاه و شخصیت امام باقر (ع) و ویژگی‌های دوران امامت آن حضرت در تاریخ تشیع امامی، به‌ویژه دو مسئله اساسی درباره امام، یعنی موضع‌گیری سیاسی ایشان در برابر امویان و همراهی و ناهمراهی با جنبش‌های ضداموی و همچنین مسئله امامت ایشان، نزد شیعیان بسیار اساسی و زیربنایی است. بدین‌روی در نوشتار کنونی این دو مسئله از منظر روش‌شناسی خاورشناسان بررسی خواهد شد. دو روش مهم در میان خاورشناسان جایگاه خاصی دارد: روش تاریخی با هدف ریشه‌یابی آموزه‌ها، حوادث و اندیشه‌ها؛ و روش پدیدارشناسی به منظور شناخت افراد باورمند به آموزه‌ها و تاریخ هر دین و مذهب. در این مقاله، با روش توصیفی و تحلیلی، این دو مسئله ارزشمند را در آثار افرادی مانند اتان کلبرگ، دوایت دونالدسن، هاینس هالم، هالیستر و ارزینا لالانی بررسی و تحلیل می‌کنیم. به نظر می‌رسد این دو روش با وجود تفاوت ماهیتی در نتیجه پژوهش، تفاوت چندانی در خصوص جایگاه سیاسی و مذهبی امام باقر (ع) در میان خاورشناسان نداشته است.

Analytical Review of Orientalists’ Method on Imam Muhammad Baqir (AS)

Understanding Islam and Shi'ism in the West is accomplished due to orientalists’ works.  Considering the important role and personality of Imam Baqir (AS) and the features of his period, two fundamental issues including his political stances (against the Umayyads and his confrontation with antiUmayyad movements) and his Imamate are very important among the Shiites. Therefore these two issues are studied in this paper based onorientalists’ methodologies. There are two important methods considered in Oriental studies: historical method (finding the roots of the teachings, events and ideas) and phenomenology (To identify people who believe in the doctrines and history of each religion). Thus, two mentioned issues will be discussed in the paper from the perspective of methodology in the works of people like Ethan Kohlberg, Dwight Donaldson, Heinz Halm, Hollister, Arzina Lalani