منابع علم امام از نگاه متکلمان قم و بغداد

از جملۀ موضوعات اعتقادی که همۀ فرق و مذاهب کلامی‌ را به‌گونه‌ای، به خود مشغول کرده، امامت است. امامت در نظام اعتقادی شیعه، جایگاه ویژه‌ای دارد. در این مذهب، بدون توجه به امامت نمی‌توان به تبیین دیگر آموزه‌‌های اعتقادی پرداخت. یکی از ویژگی‌‌هایی که امامت شیعه را از امامت دیگر مذاهب ممتاز می‌کند، علم خاص امام است. علم امام از آغاز پیدایی موضوع امامت، از دغدغه‌‌های امامیه بوده است و چنانچه دربارۀ علم امام، اختلافی بین عالمان امامی بوده، به کم و کیف آن مربوط می‌شود. این جستار در پی تحلیل و بررسی منابع مرتبط با کیفیت علم امام، از نگاه عالمان مدارس قم و بغداد است که با دو رویکرد متفاوت، موضوعات اعتقادی را بررسی کرده‌اند. در جمع‌بندی نهایی روشن می‌شود که پیروان این دو مدرسۀ کلامی، در این زمینه اختلافی ندارند.

The sources of Imam’s knowledge from Viewpoint of Qommi and Baghdadian theologians

Of the theological issues which have occupied all theological sects, is Imamat. Imamat has special status in Twelver Shiism. Any believe In Shiism related to Imamat and can’t be explained regardless of that. One of the Imamat features that distinguished between the Shia and other sects is the specific knowledge of the Imam. Imam’s knowledge, from the beginning of the emergence of the Imamat, was the Twelvers concerns, and the disagreement between Imimi scholars, was quantitative and qualitative. This article seeks to analyze the resources associated with the quality of the Imam’s knowledge in the thought of Qom and Baghdad’s scholars, which have studied religious topics with deferent approaches. The final conclusion clears that the followers of these two theological schools have no conflict in this issue.