بررسی تطبیقی دیدگاه علامه حلی و ابن‌تیمیه در استدلال به آیه 124 سورۀ بقره در امامت امیرالمومنین علی (ع)

علامه حلی از عالمان بزرگ شیعه با استفاده از آیات قرآنی مرتبط با امامت و ولایت اهل ‌بیت (ع) و روایات واردشده در کتاب‌های اهل تسنن، به اثبات مسئله امامت و ولایت امیرالمومنین علی و دیگر ائمه (ع) در کتاب منهاج الکرامه پرداخته است. برخی از عالمان اهل تسنن از جمله ابن‌تیمیه در کتاب منهاج السنه سعی در خدشه واردکردن به استنادها و استدلال‌های علامه حلی به نصوص مذکور دارند. در تحقیق پیش‌رو استدلال‌های علامه حلی به آیه 124 سوره «بقره» بر خلافت و امامت حضرت امیرالمومنین علی (ع) و در ادامه اشکال‌های ابن‌تیمیه به کلام علامه در جایگاه مسئله این تحقیق بررسی شده است. هدف از این پژوهش، بررسی تمام اشکال‌های ابن‌تیمیه بر استدلال‌های علامه حلی به حدیثی ذیل آیۀ 124 سورۀ «بقره» در اثبات خلافت و امامت امام علی (ع) است که با روش تحلیلی انجام شده است. با بررسی‌های انجام‌شده، ثابت شد هیچ‌یک از اشکال‌های پنج‌گانه ابن‌تیمیه به حدیث مذکور ذیل آیه 124 «بقره» در اثبات امامت و ولایت امیرالمومنین علی (ع) وارد نیست.

a comparative study of the views of al-ʿallāma al-ḥillī and ibn taymiyya in invoking verse 124 of surah al-baqara regarding imam ʿalī’s imamate

al-ʿallāma al-ḥillī, a prominent early shiite scholar, drew upon quranic verses pertaining to the imamate and authority of ahl al-bayt (the prophet’s household), as well as hadiths cited within sunni sources, to affirm the imamate and authority of amīr al-muʾminīn ʿalī and other shiite imams in his work, minhāj al-kirāma. certain sunni scholars, notably ibn taymiyya in his minhāj al-sunna, sought to challenge al-ʿallāma al-ḥillī’s citations and arguments. this research scrutinizes al-ḥillī’s reference to verse 124 of surah al-baqara regarding the immediate caliphate and imamate of amīr al-muʾminīn ʿalī, followed by ibn taymiyya’s objections to al-ḥillī’s position. the study aims to assess these objections against al-ḥillī’s utilization of a hadith transmitted under verse 124 of surah al-baqara to establish the caliphate and imamate of imam ʿalī, employing an analytical methodology. findings indicate that none of the five objections raised by ibn taymiyya against this hadith under verse 124 of surah al-baqara hold validity.