بررسی و نقد دیدگاه سید محمدحسین فضل‌الله در معنای امامت ذیل آیه ابتلا (بقره: 124)

مسئله امامت یکی از مسائل اساسی در حوزه تفکر شیعی است و قرآن کریم در برخی آیات به آن پرداخته است. آیه ابتلا یکی از مستندات اصلی در بیان معنای امام و مسئله امامت است. در این زمینه، میان مفسران اختلاف‌نظرهای جدی وجود دارد. مفسران شیعی غالباً امامت را مقامی مافوق نبوت دانسته‌اند و مفسران اهل سنت، امامت را به معنای نبوت می‌دانند. در این مقاله ضمن تبیین اجمالی دیدگاه مفسران شیعی در معنای امام، دیدگاه سید محمدحسین فضل‌الله، تبیین و بررسی و در چند جنبه ادبی، قرآنی و روایی نقد شده، که اهم آن چنین است: یکی‌بودن معنای امامت و نبوت، ناظربودن نبوت به جنبه درونی و امامت به جنبه بیرونی، امامت جهانی ابراهیم (ع)، ترجمه عهدالله به نبوت و درخواست بالقوه آن برای فرزندانش. سپس معنای صحیح «امام» را تبیین کرده و با توجه به روایات، معنای مفترض‌الطاعه را برای امام اخذ کرده‌ایم.

seyyed mohammad hoseyn fazlollah’s view on the meaning of imamate according to the verse of trial (baghareh: 124): review and critique

imamate is one of the fundamental issues in shia thought and the holy quran addresses it in some verses. the verse of ebtela (trial) is one of the main documents explaining imam’s meaning and the imamate issue. in this regard, there are serious differences of opinion among the commentators. shiite commentators have often considered imamate to be a position superior to prophethood, and sunni commentators consider it to be the same as prophethood. in this article, while briefly explaining the views of shiite commentators on the meaning of imam, the view of seyyed mohammad hoseyn fazlollah was explained and its literary, quranic, and narrative criticisms were expressed, the most important of which are as follows: the unity of the meaning of imamate and prophethood, prophethood related to the inner aspect and imamate to the outer aspect, the universal imamate of abraham (as), the interpretation of divine covenant to prophethood and its potential request for his children. then, the correct meaning of imam was explained, and according to the hadiths, we considered it to be moftarez al-taah (the one whose obedience is obligatory)..