نقد و بررسی نظریه حکومت مندی بنت در قلمرو سیاست فرهنگی

سیر تغییرات درون حوزه مطالعات فرهنگی، به تدریج آن را از رویکردی صرفاً انتقادی و انتزاعی دور کرد و به سیاست فرهنگی پیوند زد. موثرترین نظریه‌پرداز این پیوند، تونی بِنِت، بیان می کند که این رشته، باید بتواند در هدایت و رهبری جامعه، موثر واقع شود. او به همین منظور، با ارائه توصیفی از مفهوم حکومت مندی، به این امر مبادرت ورزید. در این رویکرد، حکومت مندی شیوه ای است که با آن دولت مدرن، دغدغه افراد را می‌یابد و در جستجوی حکومت کردن و نظارت همراه با مسالمت مدنی است. دولت به‌ منزله نیرویی متمرکز که درصدد طبیعی سازی خود و دیگران است، تکنیک و شیوه‌های مختلف دانش را به خدمت می‌گیرد تا از طریق هدایت تمنیات، علایق و اعتقادات، رفتار افرادرا برای اهداف معین اما متغیر، شکل دهد. بر این اساس، در پژوهش توصیفی و کتابخانه‌ای حاضر، به کمک روش شناسی بنیادین، ابعاد این نظریه و زمینه‌های شکل‌گیری مولفه‌های موثر آن در سیاست‌گذاری فرهنگی بازخوانی شده و برخی از عمده ترین نقدهای وارد بر این نظریه، از جمله سستی و ناپایداری اهداف فرهنگی، مسخ نمودن اراده آزاد افراد و رفتارمحوری طرح شده است.