راهبردهای همبستگی پیامبر(ص) در گفتمان سیاسی غدیر

واژگان و کلمات در میراث گفتمان‌های اسلامی، مثل متون دینی، قرآن و خطابه‌های پیامبر(ص)، دارای مفاهیم و اهداف زبانی است که از منظر زبان‌شناختی اهمیت دارد. جریان گفتمان‌سازی با توجه به ظهور نحله‌های سیاسی متعدد، به واژگان و شگردهای جدیدی در رویارویی با مخاطبان مختلف نیازمند است. در پژوهش حاضر تلاش می‌شود با روش کتابخانه‌ای و تکیه بر روش توصیفی  تحلیلی، به بررسی خطبۀ سیاسی غدیر پرداخته شود تا راهبردهای ارتباطی حضرت در کانال‌های زبانی تبیین گردد. دستاورد تحقیق بیانگر آن است که پیامبر اعظم(ص) در گفتمانش، جهت تقریب عاطفی و تقلیل شکاف‌های اجتماعی، از توانش واژگانی و معجمی درقالب استراتژی‌های همبستگی استفادۀ منطقی نموده و فضای تعاملات زبانی را با توجه به معرفت و شناخت فیمابین، مدیریت کلامی می‌نماید تا موجب تشدید بار عاطفی کلامش ‌شود. با توجه به راهکنش زبانی موجود در خطبۀ سیاسی غدیر و نحوۀ ارتباط با مخاطبان، پیامبر(ص) توانست پویایی خاصی به گفتمانش ببخشد و اهمیت و ارزش مخاطب خاصش را به دیگران متذکر شود.