راهکار سیاستی تعیین حوزه ‏های سبک زندگی اسلامی و کاربست آن

این مقاله، با تاکید بر ماموریت شورای‌عالی انقلاب فرهنگی مبنی‌بر تدوین برنامۀ جامع سبک زندگی اسلامی  ایرانی، درصدد است با توجه به اختلاف‌نظر صاحب‏نظران پیرامون مصادیق و حوزه‏های سبک زندگی، راهکاری مطرح نماید که اولاً مطالبۀ سیاست‏گذار مبنی‌بر «جامعیت برنامۀ سبک زندگی» در جامعۀ اسلامی و زیست‏بوم ایران تامین شود، ثانیاً از جهت نظری، حائز شرایط علمی بودن باشد و ثالثاً با توجه به اختلاف دیدگاه‏های صاحب‏نظران، وفاق حداکثری ایجاد نماید. برای این امر، با روش مطالعۀ اسنادی، رویکردهای حداقلی و حداکثری به مصادیق و حوزه‏های سبک زندگی، با در نظر گرفتن توسعۀ روزافزون عوامل و مولفه‏های سبک‏ساز در زندگی افراد، شناسایی شده و برای نیل به هدف مذکور، در گروه‌های کانونی تفصیلاً مورد بحث قرار گرفت. در بحث پیرامون مبنای وفاق، تعیین معیارهای نظری برای پالایش حوزه‌های سبک زندگی، به‏کارگیری روش مناسب و استفاده از سازوکارهای مدیریتی پیشنهاد شد و در مقام جمع‌بندی، جمع سه راهکار پیشنهادی، برای شناسایی حوزه‌های سبک زندگی به کار بسته شد. لذا با گردآوری همۀ حوزه‏های موردنظر صاحب‏نظران، بر مبنای چهار مفهوم کلیدی سبک زندگی، یعنی «الگوهای رفتاری»، «هویت فردی»، «تمایز» و «سلیقه»، پالایش صورت گرفت و سپس مصادیق و حوزه‏های به‏دست‏آمده، ذیل عناوین عام‏تر دسته‏بندی شد.