‌مساله‌محوری و نامساله‌محوری؛ تحلیل رویکردهای استراتژیک در مدیریت سازمان‌های فرهنگی؛ مورد مطالعه: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم

از مدیریت راهبردی برای کمک به سازمان‌های نظامی و صنعتی استفاده فراوانی شده و سابقه استفاده از این فن در سازمان‌های فرهنگی سهم محدودتری داشته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ج.ا. ایران جامعه علمی و مدیریتی ضرورت شدیدی را برای تسری نگاه راهبردی به حوزه فرهنگ احساس کرد اما آن‌چنان که شایسته بود نتوانست به این مهم دست یابد. فقدان یک رویکرد جامع برای راهبری فرهنگ و نیز عدم تفکر راهبردی برنامه‌ریزان کلان فرهنگی توسعه‌نایافتگی فرهنگی را که خسارت آن متوجه مسائل اقتصادی و سیاسی نیز می‌شود، موجب شد. مدیریت سنتی فرهنگ گرچه ممکن است در کوتاه‌مدت پاسخگو باشد اما قطعا نمی‌تواند نیازهای جدید جامعه تحول‌گرا را  پاسخ دهد. این مقاله با تاکید بر مدیریت راهبردی، به دنبال شناسایی راهبرد مطلوب به منظور جهت دهی سازمان‌های فرهنگی است؛ تحلیل و بررسی راهبردهای رایج سازمانی، از رهگذر بررسی مقایسه‌ای سازمان‌ها به عنوان مطالعه‌های موردی صورت گرفته است؛ به عبارت دیگر نگارندگان با روش مطالعه موردی به واکاوی راهبردهای  سازمانی پرداخته‌اند. نگارندگان با تحلیل دقیق وضعیت موجود  مهم‌ترین سازمان‌های فرهنگی کشور به این نتیجه رسیدند که در میان راهبردهای رایجی چون ساختارمحوری، جغرافیامحوری و تکنولوژی‌محوری راهبرد سیستماتیک و یادگیرنده مساله‌محوری تنها راهبردی است که پیاده‌سازی آن در دفتر تبلیغات اسلامی نشان داد می‌تواند جهت‌گیری سازمان‌های فرهنگی را به درستی هدایت کرده و کارآمدی قابل قبولی را برای سازمان‌های فرهنگی کشور به ارمغان آورد.