Representation of Scaffolding in Different Modes of Self-Evaluation of Teacher Talk Framework For Iranian Novice and Experienced Efl Teachers

Scaffolding as an interacture of self-evaluation of teacher talk framework is represented in materials, skills and systems, and classroom context mode with no characterization of its nature. the present study, using conversation analysis, was to examine representation of scaffolding in these modes for the iranian novice and experienced language teachers. three novice and three experienced english language teachers in a nongovernmental language institute were selected based on convenience sampling method. a 9-hour video corpus of their teaching at the intermediate level was compiled. the recordings were transcribed using conversation analysis conventions. scaffolding interactions in different modes for novice and experienced teachers were selected based on criteria proposed by walsh (2011). then based on previous studies by jefferson (1989; 1987), radford (2010; 2014), and radford and bosanquet (2019), among others, the scaffolding extracts were analyzed. as a whole, both the experienced and novice teachers in the materials and skills and systems mode provided more information through models and hints. in the classroom context mode, less information was provided. the novice teachers used more overlapping and latching turns and were less contingent while the experienced teachers provided more interaction space and reacted more contingently. practical applications for teachers and educators are emphasized.

نمود تکیه گاه سازی در فازهای مختلف کلاس برای معلمان تازه کار و با تجربه زبان انگلیسی ایرانی

تکیه گاه سازی آموزشی به عنوان یکی از ,ویژگیهای تعاملی در مدل خودارزیابی کفتمان، در سه فاز مطالب درسی، مهارتها و سیستم ها و در فاز کلاسی ننمود می یابد ولی ساختار آن مشخص نیست. مطالعه حاضر به دنبال مشخص کردن نمود تکیه گاه سازی آموزشی در فازهای مختلف کلاس است. برای نیل به این هدف یک پیکره 9 ساعته از سه معلم تازه کار و سه معلم با تجربه شاغل در آموزشگاه های غیردولتی به وجود آورده شد. برای بررسی نتایج از روش تحلیل مکالمه استفاده شد. تعاملات تکیه گاه سازی بر اساس معیارهای پسشنهادی ولش (2011) انتخاب شدند و بر اساس یافته های پیشین تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که معلمان در فازهای مطالب درسی و سیستمها و مهارت ها اطلاعات بیشتری را در قالب مدل ها و اشارات به فراگیران انتقال دادند و در فاز کلاسی اطلاعات کمتری ارایه دادند. معلمان تازه کار ساختارهای هم پوشان و هم آغاز بیشتری به کار بردند که موجب اختلال در تعامل فراگیران شد در صورتی که معلمان با تجربه فضای تعاملی بیشتری را به وجود آوردند. ساختارهای معلمان تازه کار پاسخگویی کمتری نسبت به ساختارهای فراگیران داشت در صورتی که معلمان باتجربه پاسخگویی بهتری داشتند. کاربردهای پژوهش برای معلمان زبان و پژوهشگران ارایه شد.