Training Translators and Interpreters: the Need For A Competence-Based Approach in Designing University Curricula

Translation and interpreting in the modern world of the 21st century are markedly different from the traditional practice. in recent decades, universities and institutions worldwide have moved toward modifying their curricula accordingly. one significant popular step taken so far is the adoption of a competence-based approach to teaching translation and interpreting. the present study, as a narrow part of a phd dissertation on translation and interpreting competence, is a qualitative research using documentary analysis to figure out the components of translation and interpreting competence. to this end, this study investigated the major translation and interpreting competence models (47 translation and 35 interpreting models as the corpus or material) as structured texts. the descriptive content analysis of the data indicated distinct competences as well as common core competences between translation and interpreting, inductively suggesting that universities and institutions develop different curricula for the respective programs so they can train individuals based on the standards of the market.

تربیت مترجمان مکتوب و شفاهی: لزوم اتخاذ رویکردی توانش-محور نسبت به طراحی برنامه ـآموزشی در دانشگاه‌ها

ترجمه مکتوب و شفاهی در قرنی که در آن هستیم به مراتب با ترجمه سنتی متفاوت است. در نتیجه این امر، آموزش ترجمه به افراد نیازمند رویکردی متفاوت است تا این افراد بتوانند شرایط لازم برای ورود به بازار حرفه‌ای را کسب کنند. در دهه‌های اخیر، بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات عالی اقدام به بازبینی برنامه‌های آموزشی خود کرده‌اند. از اقدامات صورت گرفته توسط این دانشگاه‌ها و مؤسسات می‌توان به اتخاذ «رویکرد توانشمحور» نسبت به آموزش ترجمه اشاره کرد. اما، در حقیقت، رویکرد توانشمحور چیست، از چه اجزائی تشکیل شده است، و برای آموزش بر چه مواردی تأکید می‌کند؟ تحقیق حاضر، به عنوان بخش کوچکی از یک رساله دکتری پیرامون توانش ترجمانی است که با استفاده از روش اکتشافی و تجزیه و تحلیل اسنادی به دنبال یافتن پاسخی مناسب به این پرسش‌ها می‌باشد. در نتیجه، تحقیق پیش رو به بررسی آثار شاخص در زمینه توانش ترجمانی (مکتوب و شفاهی) و مدل‌های مربوطه پرداخته است. یافته‌های این مطالعه حاکی از وجود توانش‌های خاص و مشترک بین مدل‌های توانشی مکتوب و شفاهی است. بنا بر این یافته‌ها، دانشگاه‌ها و مؤسسات مسؤل تربیت مترجم می‌بایست، برای تدوین برنامه‌های آموزشی مربوط به تربیت مترجم مکتوب و شفاهی، موارد مشترک و متمایز را در نظر داشته باشند تا بتوانند افرادی را تربیت و روانه بازار کار کنند که معیارهای بازار حرفه‌ای را دارند.